ssssssuck

Wracam do normy, staram się, jest coraz lepiej. Życie powoli układam w całość.

Tęsknię ,tak zajebiście tęsknię, ile bym dała, żeby jeszcze raz Cię przytulić, pocałować, tak mocno jak wtedy, na Kabatach, wtedy jak powiedziałeś, że musimy mieć przerwę, wtedy jak byłeś taki zimny, oschły, jak nie powiedziałeś mi ani razu, że mnie kochasz, wtedy jak wiedziałam, że jest już źle, kiedy tak bardzo się bałam. Wtedy wziąłeś moją twarz w swoje ręcę, mocno i długo pocałowałeś mnie w usta, wtedy właśnie poleciały mi łzy, łzy szczęścia. Tak bardzo wtedy chciałam zatrzymać Cię przy sobie, nigdy tak strasznie Cię nie potrzebowałam. Nigdy nie przepuszczałabym ,że był to nasz ostatni pocałunek.

Mogłabym zrobić wszystko, żeby Cię zatrzymać. Znaczysz dla mnie tak wiele ,że nie potrafię wyrazić tego słowami. Mówią: Docenisz jak stracisz. Właśnie tak jest ze mną. Odkąd moje słoneczko odeszło nie jestem taka sama, jestem zamknięta, jakby ktoś wepchnął mnie w dół. Nie jestem sobą. Inna osoba. Osoba, która się śmieje, bo chce zapomnieć, która w sercu nosi nóż, który z każdym dniem wbija się coraz głębiej, ale nikt tego nie widzi, bo potrafi dobrze udawać. Kurwa tak bardzo chciałabym się jutro obudzić, żeby wszystko było jak dawniej. Kocham, wciąż Cie kocham. Tak mi jest trudno, gdybyś wiedział, ale Ty nie wiesz, nie dowiesz się, nigdy do tego nie dopuszczę. Mogłabym zasnąć i nigdy się nie obudzić, ja nie chce żyć na tym świecie z myślą, że gdzieś tam jesteś, żyjesz i masz się zajebiście, że za mną nie tęsknisz, że nie jesteś już mój. Mam już dosyć starań, mam dosyć zabiegania o Ciebie, to nic nie da. Naprawiłabym to, uparłabym się i zrobiła wszystko dla Ciebie, dla nas. Na wiele mnie stać, ale nie dajesz mi szansy. Przepraszam za to kim jestem, przepraszam za siebie. Zrobiłam już wszystko, co mogłam. Więcej nie zniosę.

<sory ,że tak długo>