[...]

Wiesz, że chronicznie sie rozkładam.
A przy każdym otwarciu powiek boleśnie zderzam się z rzeczywistością.
Nie czuję magii i wszystkich tych ozdóbek...za to słyszę trzaskanie drzwiami i irytujące krzyki w mojej głowie.
Mam wrażenie, że moje uczucia pokryte są cianką błoną, która powoli je fagocytuje.
I nie lubię słyszeć "Wiem, co czujesz" ...bo wiedzieć to sobie możecie, co najwyżej, że mam niebiesko-szare oczy.
Wanilia na skroniach. Unosi się w powietrzu, w którym coraz częściej czuję wyładowania elektryczne.
Trzęsą mi sie uda. Nogi wiotke jak z waty.
Cukrowej i szklane obojczyki, które możesz zmiażdżyć albo...zostawić na deser po (nie)idealnej reszcie.
Kości wystają niewystarczająco. I chce tusz pod skórą i mniej skóry, tkanek, komórek.
Bolą mnie wnętrzności.

 

*Lubię wymieniać z Tobą oddechy...*

Laura Marling - My Manic And I