Kongres (2013)

  To był przypadek. Dowiedziałem się - dziś o 21 zero w jakimś małym kinie puszczają Kongres. Wzułem buty i zarzuciłem płaszcz na grzbiet, pośród deszczu błyskającego w ciemności byłem przed kinem już koło godziny 20. Tragiczny, przygnębiający widok, powiedziałem sobie patrząc na zapuszczoną kamienicę w której znajdowało się kino. Ciemno, smutno.

  Wychodząc z domu, bałem się, że wszystkie bilety będą już wyprzedane, kiedyś mi się to zdarzyło. To też tym razem starałem się być przed wszystkimi. Pchnąłem ciężkie drzwi i znalazłem się po drugiej stronie. Cóż. "To nie w tę stronę" usłyszałem od dziewczyny za kasą, gdy zwierzyłem się ze swoich obaw i z którą do godziny 20:59 czekałem na drugą osobę, aby projekcja mogła dojść do skutku. Ostatecznie zebrało się 5 osób i kongres się odbył.

  Bez wąpienia podczas oglądania ulgłem jakiejś dziwnej hipnozie z której trudno było się otrząsnąć. Po wyjściu z kina, pasy na przejściu dla pieszych zaczęły się rozpływać i obiecuję Wam, widziałem jak wsiąkły w ziemię. W pewnym momencie wieżowiec wzleciał na skrzydłach do chmur, a z jego korzeni osypywała się ziemia. Tutaj już zaczęło kręć mi się w głowie, rozpostarłem ręce i wzleciałem ku niebu, za tamtym wieżowcem. Nastała słoneczna noc.

  Bohaterka nie potrafiła wyjaśnić sobie, na którym poziomie halucynacji się znajduje pragnęła wrócić już nie do rzeczywistości, lecz choćby do poprzedniej wizji. Ogólnie rzecz biorąc, przemyślenia z kongresu strzepnęły mokrą ścierką do wiadra na śmiecie inne tegoroczne zabawy z fantastyką naukową.

     Jestem wdzięczny Folmanowi, że najpierw reżyserował film wojenny, a następnie film fantastyczny i to na podstawie Lema. W zasadzie jak dla mnie, nie musi już robić żadnych filmów, bo dostałem dwa rewelacyjne dzieła z dwóch ulubionych gatunków.

  Przed seansem obawiałem się tego podziału na częśc aktorską i częśc animowaną, zupełnie niepotrzebne. Obie częsci się dopełniają i wynikają z siebie nawzajem a przejście jednej w drugą są rozegrane po mistrzowsku. Udały się nawet tak ryzykowne zagrania jak puszczanie oka do tych za czwartą ścianą.