Alternative

Autodestrukcja. Od zawsze byłam nieco bardziej wrażliwa. Nieco bardziej wszystkim się przejmowałam. Nieco bardziej chłonęłam pewne z pozoru nieważne rzeczy. Czy stwarzałam sobie sama problemy? Czy w tamtym momencie było dla mnie to na prawdę aż tak ważne? Myślałam, że stałam się silniejsza. To niesamowite jak wiele człowiek może przetrwać w sytuacji kiedy zdawałoby się, że każdy inny już dawno by się poddał. Dziś nie wiem kim jestem. Nie wiem czego chcę. Jak postępować? Czy na pewno jestem aż taka silna? Są rzeczy których nie da się naprawić. Ale czasem tak cholernie ciężko jest pogodzić się z sytuacją. Czy jeszcze kiedykolwiek uda mi się być tak naiwnie szczęśliwą? Uśmiechać się prawdziwie, a nie z przymusu. Nie chcę być smutna, nie chcę spędzać całych dni w ten sposób. Szukałam już na milion sposobów i dalej stoję w miejscu. A nawet kilka kroków wcześniej. Lub może lepiej powiedzieć o parę kroków za daleko. Przepraszam, nigdy nie chciałam, żeby tak wyszło. Nie umiem z Tobą rozmawiać. Nigdy nie potrafiłam. A tak bardzo brakuje mi tej rozmowy. Nie wiedziałam, że można się od kogoś tak bardzo uzależnić. Od kogoś, kto pojawia się w twoim życiu tylko epizodami. Kto mnie teraz naprawi?