pamietnik...

Kiedyś, gdy było mi źle, siadałam na oknie... Brałam do ręki kartkę i długopis i pisałam... Wiersz, pamiętnik... Bywało różnie... Ale to mi bardzo pomagało, bo mogłam wyżalić się tam, gdzie nikt nie śmiał sie z moich uczuć... Pamiętnik był moim najlepszym przyjacielem, bo nie potrafił ranić... Przyjmował każdą łzę i zatrzymywał w sobie na zawsze...

Od tamtej pory dużo sie zmieniło... Ale nie chodzi tu tylko o zmiany w moim życiu. Zmieniło się także moje podejście, zmieniły moje odczucia... Zabijanie smutku niewiele się różni, a jednak bardzo... Dalej sięgam po mój pamiętnik... dalej zdarza mi się pisać wiersze... Jednak są one wyrazem mojego szczęścia, radości... Moje prywatne zapiski rzadko stają się wylewaniem łez...

"Słuchaj (...) głosu swego serca.

W życiu (...) istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca..."

                                                  Paulo Coelho