Love

Przede mną rzeczywistość, za mną wyobraźnia, siedzę gdzieś pomiędzy oba światami powtarzając uparcie słówka z niemieckiego, to one paradoksalnie trzymają mnie na ziemi. Jestem skałą, obijają się o mnie ludzie, rzeczy i miejsca, a ja stoję wciąż nieuchronnie ścierając swoje krawędzie porażkami jak pumeksem, staję się coraz mniejsza. Niknę w oceanie problemów, których nie umiem sprecyzować. Uparcie drąży we mnie otchłań jedna kropla deszczu, na której wyryta jest twoja twarz. Tak niewielką rolę miałeś w moim życiu, a tak mocno się w nim utrwaliłeś. Szukam Cię pomiędzy liśćmi i na końcu tęczy, tam miałeś mnie zabrać, pamiętasz? Raczej nie, rozmazałeś moją twarz w pamięci. Dla Ciebie jestem tylko szarą plamą. Wróć, dobrze mi się z tobą milczało.

~bawię się w wirtualny pamiętnik i panią pisarz, 

chcę sprawdzić jak mi idzie i podzielić się tym z Wami

~~ xoxo mistyfikacja