Wciąż szukam tej drogi,
w tej ciemnej krainie,
gdzie łzy i smutek potokiem płynie...

Odnajdę siebie, w ciemności...
gdy odejdę w otchłań wieczności...
Jedyne czego pragnę,
to kochać... i kochanym być...
w szczęściu żyć...

To tak mało, tak niewiele,
więc czemu tak się dzieje...
że szczęście omija mnie...
zostawia mi łzy i lęk..

jestem jak rozbity statek
taki którego
nikt już nie potrzebuje
ludzie go opuszczają

słońce odlicza czas
który nam jeszcze pozostał
chciałabym je zatrzymać

jeszcze walczę o Ciebie
ale wkrótce opuszczę swe ręce
opadną bezwładnie

moje serce rozbiło się
o ostre skały
rozsypało się
z rozpaczy

a Ty na to patrzysz
czy nie cierpisz ze mną
więc dlaczego
Cię tu nie ma
dlaczego pozostajesz głuchy
na moje wołanie