https://www.youtube.com/watch?v=_w1poBsu9-A

Tylko kontrasty się kleją, tylko przeciwne bieguny się przyciągają, a jak jest w praktyce...
Otóż rutyna bywa przyczyną awersji, łatwo coś spieprzyć, trudno poskładać, wykazanie winy, która objawia się doktryną jest trywialna, trudniej zaś obarczyć dla poświęcenia siebie przewinieniem. Pojęcie normalność jest interpretowane na swój sposób, zróżnicowane wyjaśnienie dla każdego, trudno dla niektórych jest zachować cnote uczuciową, wrażliwe osoby potrzebują miłości egoistycznej, gdzie te dwa słowa "kocham cię" będą przeznaczone dla TYLKO dwóch osób i wszelkie symbole z nią związane, nawet lekceważenie takowego uczucia w postaci facecji, potocznie zwanej żartem jest zniszczeniem piękna, sztuki, gdyż miłość jest przekazem dla dusz, gdy znajdziesz właściwą osobowość nie pozwól jej cierpieć, przecież trzymasz w dłoniach jej życie, do ciała kochanego nie przystawisz wycelowanej w skroń lufy wszelakiego kalibru, jeśli masz zapewnione szczęście nie pozwól oddalić się od niego, tylko przytul nieoderwalnie, nie patrz na innych, po co Ci inni, skoro życie dzielisz tylko z nim/nią.

Słyszysz ciągłe wiadomości o bólu serca, ale to on nosi w sobie bombę przywiązaną do serca, zwaną arytmią, w każdej chwili mieszana z nerwami doprowadza do nierównego migotania przedsionków, to nie bajka, to ucisk obok lewego płuca, które nie można wyleczyć, jedna sekunda decyduje o życiu, które odebrane jest z przymusu, ostatni upadek bezwładnego ciała, obrazem dla oczu wtedy byłyby błękitne oczy z bezkresną galaktyką, ale jeśli odległość trzyma tęsknotę ostatnim widokiem staje się otoczenie powoli zamykające przez powieki. Czujesz ciężar, ciało dosłownie przechyla się w lewą stronę, trzymasz ręką pozornie posiadając nadzieję iż to coś da, zaciągasz się powoli i głęboko powietrzem lecz to nikłe, wychodzisz na powietrze i gówno to daje, kładziesz się  na brzuchu by choroba Cię nie wykończyła, trzymając rękę w okolicach lewej strony klatki piersiowej poczym kaszlesz by ucisk ustąpił, cheat, który nie zawsze się sprawdza, ostatecznym wyjściem jest jedna mała dawka propranololu wzf, z którą przesadzenie grozi uśpieniem serca. Każdy ma problemy i nie twierdze iż są wyjątkowi ludzie, którym trzeba w szczególny sposób współczuć, każdy musi sobie radzić sam, jeśli nie ma przy sobie dobrej duszy, lecz jeśli przyjdzie chwila gdy nawet sam sobie nie pomożesz, co wtedy zrobisz?

Otóż leżąc końcowo na ziemi wpatrywać się będziesz w jeden punkt

wytykając sobie iż błędne życie to Twoja wina.

Wdech i wydech tylko prosze by był wolnym od ograniczających żeber. 

...Spadając w pustą przestrzeń
Nie było tam nikogo, kto mógłby złapać Cię w ramiona...