http://www.youtube.com/watch?v=Jj_myXdOLV0&list=LLZZtdhef0Ulu2s4X_XbFsjg

Widzisz tą ścieżkę?

PRZEDSTAWIA AUTOSTRADĘ MOJEGO ŻYCIA, na pozór są prześwity słońca, ale droga jest schowana w cieniu, jest gruntowa, idę nią sam, zostawiają mnie wszyscy już na mecie, oczekują wytrzymałości, siły, zależności, ale JAK KURWA, się pytam, NO JAK!, każdy krok jest tak samotny, tak zimny, buty o cienkiej podeszwie powodują odczuwalność każdego kamienia, każdej nierówności, zwiększają się, często upadam na niej i najgorsze jest to że sam muszę wstać, upadam na kamienie, raniąc skórę, tworzą się rany cięte, i kto to ma opatrzyć?, kogo łzy szczęścia mają te rany zasklepić?, wstaje kurwa sam, zobacz!, wstaje sam, pomożesz mi kiedyś?, czy ciągle będziesz się patrzyła z oddali, wiesz że możemy kroczyć razem tą ścieżką?, wiesz że ona będzie przy Tobie łagodna, miękka.

Idę nią sam, każdy patrzy się z daleka, byle nie ubrudzić rąk, każdy upadek boli, na tej ścieżce wydarzyło się całkiem niedawno tak silne zatracenie że o efektach nawet rodzina nie wiedziała. Ale za dużo starań by wyjść z tej części życiowego załamania. Podsumowaniem tej części ścieżki było twierdzenie iż nie znajdziesz sztucznego uspokojenia.

Mógłbym już się nie obudzić i powiedzieć Kurwa trudno.

ale czy mam mieć tą nadzieję?, czy ona nie jest naiwna,

czy ja nie jestem naiwny?

kocham Cię i bądź przy mnie