Cześć. Mam 17 lat. Mam tu już bloga, ale nie będę podawać. Nie wiem w sumie czemu zakładam tego bloga. Może dlatego, że jestem sama i chcę wsparcia od Was. Pewnie litość też się znajdzie. Nienawidzę tego.

Ogólnie.. To od 4 lat nie potrafie porozumieć się z ludźmi, bo uczucie którym ich darzę jest negatywne. Nie radzę sobie ze szkołą. Nie zdałam niemca i teraz muszę zaliczac 1 semestr. Nie dam rady, bo mam na głowie inne przedmioty.

Nienawidze swojego ciała. 3 miesiące temu zaczęłam ćwiczyć. Po pierwszym miesiącu nie widać było żadnych efektów dlatego zrobiłam sobie 6 dni głodówki. Później znow zaczęłam ćwiczyć. Najgorszą rzeczą jaka mnie spotkała to uzależnienie od jedzenia. No wiecie, pomyślicie sobie że jestem chuda i wgl, że jestem nienormalna że się ciągle odchudzam. Ważę 50/51 kg przy 164 cm wzrostu. Gdybym nie ćwiczyla byłoby gorzej. Dziennie potrafie zjeść ponad 10 posiłków. Wyobrazacie to sobie? od pewnego czasu kontroluje to i staram się jeść 4-5 posiłków dziennie. Na początku było to dla mnie trudne. Ciągły stres, odliczanie do godziny posiłku, płacz i takie tam.. zdarzają mi się dni w których jem o wiele więcej niż powinnam jeść. Np dzisiejszy dzień taki był. Podczas ćwiczeń było mi trudno powstrzymać łzy. To się tylko tak wydaje... ale to jest uzaleznienie takie jak inne. Przez ciągly stres i zły humor - jem. Nie wiem co mam zrobić. Nie radzę sobie z tym. Wiem, że przedemną długa droga by dojść do celu.