Szkoda ze nie slyszalam gdy wolales.Byc moze nawet nie chcialam.Widzialam ale tlumaczylam sobie,ze nie.Oklamuje siebie.

Ale dobrze o tym wiesz,uczucia to trudna sprawa.Codzienne czynnosci zamieniaja w cos innego.Cos czego boje sie robic.Niektore mysli paralizuja caly dzien.Byc moze to nic.Ale naprawde trudno jest robic cokolwiek  gdy w glowie tylko Ty.Wszystko jest inne,kazdy ruch,kazde slowo przy Tobie jest inne,czesto nie takie jakbym chciala.Boje sie powiedziec cos,mysle nad tym i wychodzi jeszcze gorzej niz jakby bylo to normalne.Boje sie ze nigdy nie poznasz mojego prawdziwego "ja",ze "ja" ktora bedzie chciala zrobic wrazenie (czego nie potrafi i wszystko psuje) będzie wciskala sie w kazdy gest,w kazde slowo.Paralizuje mnie strach.Boje sie,jednak dla chwil ktore sa dobre warto sie bac.Chociaz tych chwil jest mnostwo,ja ich nie doceniam,ciagle chce wiecej.Kiedys mnie to zgubi,dobrze o tym wiem.Chce wiecej,wiecej,wiecej.Choc to co jest teraz to jest duzo,naprawde.Musze wreszcie to zrozumiec.Wiec przepraszam za kazda niedoskonalosc,za to ze nie poznales jeszcze mojego prawdziwego "ja",za to ze sie boje,za to,ze zachowuje sie inaczej niz normalnie.Postaram sie poprawic.Byc soba,tak poprostu.Kto by pomyslal ze bycie soba jest takie trudne.Chce tego lecz czasami nie umiem,nie umiem byc soba.Smieszne(choc wcale sie nie smieje).Odpycham Cie przez to?Bardzo prawdopodobne.

Jutro postaram sie wszystko zmienic na lepsze.Obiecuje.

P.