Czasami brakuje nam chwili wytchnienia od spraw codziennych. Brakuje czasu, by pogodzić się z teraźniejszością. Innych nie zmienimy, ale siebie samych możemy.

Czemu tak wielu ludzi z góry zakłada własną słuszność? Czemu brakuje nam apatii i zrozumienia? Najlepiej wychodzi nam krytykowanie, ukazywanie kogoś w negatywnym świetle. Ale gardzenie ludźmi i ich naturą do niczego mądrego nie prowadzi. Wręcz przeciwnie. I nie będę się tutaj ani na moment zatrzymywała, bo domniemam, że wszyscy tę kwetię rozumieją.

Życie czasami bywa jak podróż w nieznane. I tak jest. Wielu wsiada do pierwszego lepszego pociągu, nie wiedząc nawet, dokąd jadą. Niekiedy totalny hardcore, ekspresja wewnętrzna czlowieka. Ale czemu? Przecież nie trudno jest usiąść na moment i zaplanować całe swoje życie! Wszystko ułożone w czasie. No, ale czy się spełni? Tego nikt nie wie. I to zapewne jest ten symboliczny pociąg życia.

 Życie- długościowo różne i zależne od wielu czynników, trudne, średnio skomplikowane, ale jedyne, niepowtarzalne i ukochane. Ceńmy je, póki je mamy!