501.

'Bylem wtedy maly, mama mowila mi ze od moich narodzin kiedy dostalem pluszowego misia przywiazalem sie do niego tak, ze nawet gdy sie kapalem on musial byc ze mna. Co noc zasypialem obok tego misia, i czulem sie cholernie bezpieczny. A kiedy cos zlego sie dzialo albo sie balem, przytulalem sie do niego mocno i po chwili wszystko bylo dobrze. Czulem sie przy nim szczesliwy, rozsmieszal mnie gdy bylo mi smutno, i byl ze mna mimo ze czasem rzucilem go na ziemie. On ciagle wracal i ciagle chcial byc przy mnie. Kiedy juz bylem wiekszy, opowiadalem mu o wszystkim, o moim dniu w szkole, o przygodach, o milosci a on zawsze mnie sluchal. Mimo ze nie moglem brac go ze soba do szkoly to i tak o nim myslalem, i zastanawialem sie co robi, czy czeka na mnie az wroce czy bedzie szczesliwy kiedy znow go przytule..on codziennie na mnie czekal i codziennie sluchal moich opowiadan. Kilka lat pozniej powoli robil sie stary, juz nie mial takiego usmiechu i tyle sily do zabawy, siedzialem z nia codziennie i przytulalem by niczym sie nie martwil. Po jakims czasie zaczal sie rozpadac, az wkoncu nic z niego nie zostalo. Pamietam jak wtedy bardzo plakalem, i mowilem ciagle ze go kocham, i czulem ze sie rozpadam na milion malych kawalkow i czulem ze umieram bez niego.. ale wiedzialem tez ze on nigdy nie chcial bym byl smutny i a jeszcze bardziej bym plakal i wiedzialem wtedy, ze musze byc silny dla niego. Minelo nastepne 10lat, a ja wciaz kiedy sie boje czy jestem smutny mysle o tym ze mnie przytula, i czuje jego obecnosc..i wiem ze jest przy mnie. Wciaz o nim mysle, czesto go wspominam i brakuje mi go ale ciesze sie ze go mialem, i wiem ze juz zaden inny mis mi go nie zastapi. Wciaz go kocham i wciaz jest dla mnie wazny, i wiem..jestem pewny, ze on tez mnie kochal i kocha nadal, i nie musial mi tego mowic, bo o milosci nie mowi sie glosno.. milosc czuje sie w srodku..'