Nie przestałam myśleć ani na sekundkę, nie przestałam tęsknić ani na moment. Przyzwyczaiłam się do tego bólu który jest ciągle w moim sercu. Który potrafi się zamaskować ale nigdy nie zniknie. Uczucie pustki. Najlepsze wspomnienia są również tymi najboleśniejszymi. Minęło tyle czasu, a czuję to wszystko ciągle tak samo. Zrozumiałam, że jesteś tak pośrodku. Pomiędzy rozpaczą a szczęściem. 

Ale najgorsze jest to, że to wszystko zależy od Ciebie. To uczucie, gdy czeka się na coś co nigdy nie nastąpi. Ciężko jest opisać co się wtedy czuje, ciężko jest żyć ze świadomością, że teraz strasznie cierpisz, przez to co kiedyś sprawiało, że chce Ci się oddychać. Trudno jest zapomnieć o kimś, przy kim było się szczęśliwym. Trudno zapomnieć o kimś o kim tak naprawdę nie chce się zapomnieć. Chociaż to by było najprostsze rozwiązanie. Czas leci dalej, trzeba żyć. Trzeba korzystać ze wszystkich szans jakie daje nam życie. Już niedługo nie będziemy  się widzieć .Nawet przypadkiem, nawet się nie miniemy. Przynajmniej nie tak często. To wszystko zostanie już w naszych sercach.
W końcu,będziesz pamiętał :) 

I czasami po prostu brakuje  Ci tylko jednego do pełni szczęścia.
I musisz się cieszyć tym co masz. 
Jak potrafisz, to wygrałeś.