mam tyle gniewu, że eksplodując mogłabym wysadzić wszechświat.

Żyjemy w ciągłym pośpiechu, dążymy do ideałów, chcemy być najlepsi, marzymy aby nas podziwiano, jednak gdy ktoś za­pyta nas czego tak naprawdę chcemy odpowiadamy Szczęścia. Nasze życie to szukanie szczęścia w pieniądzach, sławie, dążeniu do perfekcji, czasem zapominając o rodzinie czy przyjaciołach. Zaniedbujemy kontakty, tracimy więzi z innymi ludźmi. Co z tego, że będziemy bogatymi celebrytami, jeśli w naszym otoczeniu nie będzie ani jednej osoby, z którą będziemy mogli się podzielić spostrzeżeniami, przemyśleniami? Człowiek potrzebuje bratniej duszy, kogoś kto go zro­zumie, jednak teraz tego nie dostrzegamy, nawet gdy mamy taką osobę, jesteśmy w stanie ją zostawić. Nie rozmawiamy z rodziną, bo przecież szukamy szczęścia. Życie to nie tylko zdobywanie punktów, zarabianie pieniędzy, zdobywanie po­pularności. Ważne jest to ile osób zraniliśmy, a ile podtrzymaliśmy na duchu w trudnych chwilach. Ważnie jest to co mamy na myśli, czy jesteśmy w stanie pomóc staruszce przejść przez jezdnię, czy może pomyślimy tylko Jest pełno ludzi, ktoś jej pomoże, lub po prostu ją ominiemy. W życiu nie liczą się fałszywi przyjaciele, którzy cieszą się naszym niepowodze­niem, lecz ci, których raduje nasze szczęście. Nie ważne jakie mamy ubranie, fryzurę, buty, gdzie pracujemy, gdzie chodzi­liśmy do szkoły, jakiej jesteśmy narodowości, w co wierzymy. Liczy się ile czasu poświęcamy dla innych, czy robimy to be­zinteresownie oraz to czy uciekamy od zazdrości, zawiści i obojętności. Najważniejsza jest wrażliwość, dobre serce, to czy staramy się zrozumieć drugiego człowieka i mu pomóc lub go po prostu pocieszyć. Stosując się do tego, automatycznie znajdziemy szczęście, którego przecież tak bardzo pragniemy.

wsłuchaj się w siebie..

Trudne chwile szybko mijają, pod warunkiem, że nie przestajemy dążyć do tego, o czym marzymy... / Paulo Coelho

Zakochaj się, gdy będziesz gotowy, a nie, gdy jesteś samotny.

Znasz te chwile, gdy z trudem oddychasz z bólu, który jest spowodowany przez wspomnienia. Nie dają one o sobie zapom­nieć. A Twoja twarz niknie gdzieś w oddali powoli zapominana...