# 574.

'Popadam już w depresję,

Nie czuje nic kompletnie,

Nie wiem czy mówię z sensem,

Może to tylko brednie.'

Cza­sami jed­na chwi­la we­ryfi­kuje przy­jaźń ... 

i wte­dy oka­zuje się, że "całe życie" to za mało 

żeby poz­nać praw­dzi­we ob­licze "przy­jaciela" .

'Nie wiem już nic, 

gubie się cały czas, 

gdzieś tracę wyobraźnie. 

Pomóż mi wstać'...

...jest mi coraz ciężej, a nie odwrotnie..

'Nie jestem ze snu,

Przepraszam&'

Mam ciężką głowę, od myśli plączących się w niej od dawna...

Tyl­ko praw­dzi­wa Przy­jaźń ma wzlo­ty i upad­ki, więc nie można ni­kogo skreślać. 

Shout out to my haters, sorry that you couldn't faze me

Nie dzwoń, nie pisz, nie stój pod drzwiami, przecież wiesz, że Ci nie otworzę, żyję nowym życiem, w którym nie ma miejsca dla Ciebie. Jestem tylko ja i moje życie, które próbuję poukładać na nowo tak, byś nie miał więcej do niego wstępu. Naprawdę sobie radzę, jest super, już nie rozpamiętuję, już nie usypiam z Twoim imieniem na ustach, nie płaczę, gdy ktoś wypowie Twoje imię. Jest cudownie, nawet częściej się uśmiecham wiesz? I to nie jest uśmiech wymuszony, jest szczery, z głębi serca. Nawet zaczęłam się uczyć z nadzieją, że dzięki temu zapomnę o Tobie. Skutkuje, jest naprawdę dobrze. Więc nie przypominaj o sobie więcej. Zniknij i pozwól mi żyć życiem, które sobie ułożyłam. Zaczęłam od początku, Ty też powinieneś.

Dziś już nie rozmawiamy godzinami przez telefon,i nie są całym życiem dla nas wszystkie przeżyte spotkania.

Zawsze jest trochę prawdy w każdym: żartowałem. Trochę wiedzy w: nie wiem.Trochę emocji w słowach: nic mnie to nie obchodzi i trochę bólu w każdym: u mnie w porządku.

Czasem nie wolno odpuścić i stanąć z boku, bo w życiu są sprawy dużo ważniejsze niż spokój.

Nie znam słów, co mają jakiś większy sens Jeśli tylko jedno - jedno tylko wiem: Być tam, zawsze tam, gdzie Ty.

Przeklinam niemoc, gdy weszłaś w kalendarz w nie wczas, w twarz mi się śmiejąc. W kałużach łez topie marzenia, Ty zabierasz mi chęć, gdy nadzieja umiera, wiem teraz, że to kres. Ściskam pięść z wycieńczenia, zmieniam w autodręczyciela, uderzam w ścianę w okół krew. Nią spisuję testament, bo będąc Twoim przeznaczeniem istnienie moje traci sens. Nie wiele chcę, nie wiele wymagam, idź precz, dlaczego kurwa ciągle mnie dopadasz?! To dla Ciebie przyjemność? Bestio, wiecznej ciszy, że przez całe krótkie życie, tak często mi towarzyszysz? Usnę, może choć we śnie odejdziesz, choć wiem, że przybędziesz, gdy nadejdzie nowy dzień...