3.

no i tak, to jeszcze żeby było jasne: zdjęcia są z internetu, to co piszę - z życia.

wczoraj się popłakałam. miałam mokrą poduszkę, prawie całą, spać nie mogłam. nie mogłam podnieść nóg do góry, ręce mi opadały.

łzy leciały strumieniami.

tak, jestem chora.

na co? Młodzieńcze Idiopatyczne Zapalenie Stawów o początku wielostawowym. od sześciu lat. 

miałam rehabilitacje, różne terapie, siedziałam przez dwa tygonie w szpitalu, przez trzy lata brałam 8 tabletek rano i 6 wieczorem.

no i co? nic właśnie. 

hamuje mi to rozwój fizyczny, dojrzewam bardzo szybko, ale wolno biegam. nogi pracują wolniej, stawy mi przeskakują z miejsca na miejsce.

jestem kaleką, ale kto to niby widzi? nikt, oprócz lekarki i wuefistki, która dzisiaj łaskawie pozwoliła mi stać na bramce.

mam tego dość.

dziecko, które w wieku siedmiu lat wiedziało jak się czują osiemdziesięcio latki, nie może być normalne.

ukrywam się za maską namalowaną na twarzy. 

farba spływa, uczucia się pokazują. nie potrafię się cieszyć. 

od sześciu lat nie czułam prawdziwej radości.