something there

czym był ten ostatni miesiąc?

poznawaniem się z dobrze znanych już stron,

odkrywaniem tych jeszcze nieodkrytych,

niewypowiedzianymi słowami

których znaczenie i tak znamy,
największym, możliwym wsparciem

w chwilach, które przytłaczały,

w chwilach zmęczenia światem.

rozczytywaniem siebie nawzajem:

przez samo spojrzenie,

przez same uśmiechy,

przez czytanie między wierszami

wzajemnej poezji ciał,

niemej poezji nienazwanych uczuć.

był czytaniem sobie w myślach,

subtelnymi gestami czułości,

odgadywaniem kontekstów,

tylko nam znanymi anegdotkami,

nieśmiałymi spotkaniami dłoni,

spontanicznymi rozmowami przez telefon,

świeżo odkrywaną muzyką,

wspólną zabawą - jak w przedszkolu,

popadaniem ramię w ramię w pracoholizm,

głosem, tak przepełnionym ciepłem

tak przepełnionym czułością,

że do teraz odbiera mi mowę.

bo kiedy pomyślę

jak wielkie muszą być jego uczucia

skoro zdradza go ten łagodny ton jego głosu

czuję się jakby przytłoczona

wolnością, którą to mi daje.

a kiedy pomyślę, jak wielkie musi być uczucie między nami,

skoro już nie potrafimy go kryć przed ludźmi wokół,

chce mi się po prostu śmiać.

bo od samego początku jest tak wielkie,

że potrzebowaliśmy aż tyle czasu

żeby ten ogrom przyswoić.

i nadal czasu potrzebujemy

- więcej czasu razem

czasu spędzonego na wspieraniu się

we wszystkim co życie rzuca nam pod nogi.