Niewiadomo dokąd zmierza ta droga. A to lustro, w którym odbija się moje życie? Cóż, wypadnie zacytować poetę: „ Lustro. Nie podoba mi się to lustro”. A jednak, w sercu coś gra i każe tańczyć do sobie tylko znanej melodii. I jak wiedzieć, jakie kroki będą następne, gdy trzeba czekać na nuty, co to nikomu nie są znane? Podejmowanie decyzji? Każda decyzja i tak będzie miała dobre i złe skutki. Jakąkolwiek podejmę- wiem to- będę przez nią i płakać i śmiać się. Mogę zostać i wędrować myślami do miejsc i ludzi których mi brak, mogę odejść i tęsknić. Mogę tak wiele i nic nie mogę. Jednak pewien okres życia zamyka się. Bezpowrotnie. Nie będę tęsknić. Wiem to. Wiem też, że muszę zacząć coś nowego, coś czego chcę, zanim zacznie się coś, czego nie chcę. Jednak… Jakąś decyzję muszę podjąć. Muszę się nie bać. I posłuchać serca. I tym oto wpisem zamykam bloga. Raz na zawsze. Idę żyć swoim życiem.