teraz kiedy było tak dobrze, wszystko musi zacząć się pierdolić.. zostało nie całe dwa tygodnie na to, żeby spędzić razem czas.. nie bedzie już porannych telefonów i pytania 'masz?' lub 'mam wolny kwadrat, ogarnij!'.. nie będzie nas dzieliła od siebie minuta tylko skurwysyńsko dużo kilometrów.. nie wiem jak sobie poradzę z myślą, że mam jakiś problem, a nie mogę sie do Ciebie przytulić i wszystkiego Ci powiedzieć od razu.. że nie będe mogła wyjść z Tobą pod naszego słupa , nawet o 1 w nocy.. tak bardzo mnie to wszystko boli i nie mogę, nie potrafie sobie wyobrazić tego co będzie jak wyjedziesz.. będziesz sama w nowej szkole, wokół nowych ludzi, w innym kraju..  ja z Karoliną zostaniemy bez Ciebie, Twoich min, końskiego gadania, tego wszystkiego czym potrafiłaś nam poprawić humor.. od tylu lat się przyjaźnimy, od małego i teraz musimy się rozdzielić na tak długo.. nie będziemy się widywać co kilka minut tylko co kilka miesięcy.. ciężko będzie sie przyzwyczaić do tego, że nie mogę do Ciebie zadzwonić z moim problemem, z tym żebyś wyszła ze mną, bo nie mogę usiedzieć w domu, z tym wszystkim co nas łączyło.. wielu twierdzi, że nie przetrwa nasza przyjaźń, ale ja mam nadzieje, że damy radę i że nadal będziemy mogły sobie mówić wszystko i o wszystkim rozmawiać, na wszystkie tematy.. że nie będzie między nami tajemnic.. to wszystko tak cholernie boli, tak cięzko jest się oswoić z myślą, że za nie długo nie będę mogła z Tobą się widywac tak często jak teraz.. zawsze byłyśmy jak siostry, zawsze! rozumiemy się bez słów, wiemy o sobie wszystko, nawet najgorsze prawdy.. tyle rzeczy chciało nas poróżnić, zerwać naszą przyjaźń, a jednak nadal się przyjaźnim tak jak dawniej. jezu.. tak bardzo Cię kocham i tak bardzo będę za Tobą tęsknić, nie wiem jak dam radę bez Ciebie. 

pierdolę, nie pisze więcej, bo już nie mam siły płakac. 

kocham Cię strasznie mocno. 

http://www.youtube.com/watch?v=izJWp5414iM

Karolina.