Jest tyle rzeczy, które chciałabym tobie powiedzieć od razu po tym, jak się wydarzą
że upiłam się tak przeokropnie w sobotę i koleżanka musiała ubierać mi buty, że umieram od kaca, że nie pojechałam z tego powodu na korki, że korepetytorka powiedziała mi że mam przecudowny kształt ust i powinnam reklamować szminki, że egzaminator się dziś do mnie uśmiechał, że dostaliśmy ładne kubki, że prawie parsknęłam śmiechem w połowie matury, że przez cały czas chciało mi się sikać, że bardzo się boję jutrzejszej matmy, że przez stres nie zrobiłam treningu ale zrobię jutro! i już przygotowałam posiłki, więc nic się nie bój.
ale ciebie nie było
więc każdą z tych rzeczy opowiedziałam innym osobom
wyobrażając sobie, że to z tobą się moimi przeżyciami dzielę.

a gdy przychodzisz, to znów zbyt późno, ale ja cieszę się, że w ogóle. szczęście płynące z tego, że ty również to właśnie ze mną chciałbyś się dzielić tym co przed sekundą cię spotkało - byłoby szczęściem nieopisanym z którego nie sposób wyciągnąć słowo.
dotychczas słów nie mogłam wyciągnąć jedynie z mojego cierpienia.
powiedziałam sobie, że będę silna i juz nigdy nie wypowiem tego zdania o cierpieniu. więc teraz milknę.
na twoje podobieństwo.