Jestem w szoku co ostatnie czasy się ze mną dzieje, tak wiele się zminiło. Strasznie zaniedbałam wszystkie strony z Justinem, fbl oraz całą resztę. Powiedźcie mi, macie czasem ochotę rozwalic wszystko wokół? Rzucić telefonem o ścianę? Zatrzasnąć komuś bliskiemu drzwi przed nosem i wydrzeć się: spierdalaj? Leżeć cały dzień pod kołdrą? Schować twarz w poduszkę? Bo oczy pieką od płaczu.. Założyć słuchawkii zasnąc? Obudzić się dopiero, gdy wszystko będzie dobrze? Macie czasem żal do Boga, że innym się układa? że inni mogą być szczęśliwi, a Wy musicie cierpieć? W sumie jeszcze kilka tygodni temu było dobrze, a nagle w jednej chwili wszystko zaczęło się sypać. Próbuję wiele spraw jak najszybciej zamknąć i mieć wreszcie święty spokój, ale zaczynam wątpic że wszystko będzie jeszcze dobrze. Jest pełno spraw, które muszę zakończyć, rzeczy, z którymi muszę się uporać i jest tego zdecydowanie za dużo. Powoli zaczynam wszystko rozumiec, znajduję dobre i złe strony tego całego burdelu. Mimo, że tych złych jest znacznie więcej, to staram się patrzeć na to wszystko bardzo pozytywnie. Wszystko się chwieje, psuje i spada na samo dno. Znowu rozczarowałam się, aż na czterech osobach. Zaczynam obawiac się wszystkiego, nawet jutrzejszego dnia. Wiele osób mnie przez ten krótki, a wręcz śmiertelnie dłuygi czas zawidoło. Muszę nabrać dystansu do pewnych spraw, muszę w końcu zdecydować się co chce tak na prawdę osiągnąć, muszę. Kolejne stracone osoby, które były najważniejsze. Kolejne stracenie zaufania. Kolejne życiowe porażki, a to wszystko krązy wokół kłamstwa. Muszę totalnie się wybic z samego dna i zacząc wszystko ogarniac. Od kilku tygodni głównie koszykówka stałą się najważniejsza. Mecze, treningi, turnieje i granie po cztery godziny na boisku, to jest coś.Ona pozwala zapomiec mi o tym wszystkim, a zaraz odpocząc od tego wszystkiego.W tamtym czwartek wygrany turniej w Bytomiu z Tarnowskimi i Piekarami, a w sobotę również wygrana w Bytomiu z drużyną Bytomską. Jutra kolejny turniej oraz urodziny mojego Adriana. Naprawdę muszę w końcu patrzeć na przód, a nie rozpamiętywać to co było, co zwykle jest moim zwyczajem. Szczerze chciałabym żeby wszystko było tak jak kiedyś chodź wiem, że to nie możliwe. Od zawsze lubię robić sobie bałagan w życiu, a potem nie umiałam tego ogarnąć i chyba trzeba już przywyknąć do tego, że tak już zostanie. Wiele osób się ode mnie odwróciło, ale jest i też wiele osób któe przez te smetne pare miesięcy było ze mną, aż do samego końca.Lecz oczywiście tak jak zawsze, nie umiem docenić tych ludzi, którzy robią dla mnie tak wiele. Oczywiście dziękuję wszystkim, a najbardziej Katarzynie. Kim jest Kasia? Kasia jest najcudowniejszą osobą, którą znam. Uwilebiam spędzac z nią każdą minutę, rozumie mnie bardziej niż własna matka. Jest przy mnie zawsze gdy tego potrzebuję lub nawet nie, może nie jest zawsze obok, ale duchowo na pewno. Zanm ją strasznie krutko, a w ciągu paru miesięcy stała się najbardziej zaufaną mi osobą, która znosi wszystkie moje humorki, zgrzyty oraz łzy. Uwielbiam ją za to, że zawsze jest przy mnie nawet do tego najgorszego. Potrafi ode mnie wyciągnoc wszystko, nawet gdy niemam ochoty o czymś rozmawiac. Zawsze mi doradzi i pomoże, kocham ją z całego serduszka. Cholernie gryzę się tym wszystkim, zostały ostatnie tygodnie w podstawówce. Postanawiam zaglądac tutaj częściej, a teraz trzymajcie kciuki za jutrzejszy turniej i życzcie nam powodzenia. Co najważniejsze " YOU ARE MY DREAM, FOREVER JUSTIN BIEBER"..

Chciałabym abyś któregoś dnia pomyślał sobie, że jest taka osoba na świecie, która myśli o Tobie nieustannie. Chciałabym abyś umiał dostrzec różnice między jej myślami, a innych dziewczyn. Ona uwielbia Cię za to jaki jesteś, a nie za to kim jesteś. Uwielbia Cię pomimo wszystkich sprzeczności swego serca, uwielbia Cię pomimo, że przez to ją znienawidzili, szaleję za Tobą, bo jesteś jej życiem, nadzieją, światełkiem w ciemnym tunelu, w którym nie raz się pogubiła. Ona wie, że nigdy nie będzie Cię mieć, wie o tym doskonale. Wciąż karmi swój umysł kłamstwami. Spokojnie, będzie dobrze..

.