PYTANIE: jak trafiliście na mojego bloga? jestem bardzo ciekawa, napiszcie w komentarzu, proszę :) dodaję tu zdjęcia bardzo rzadko i właściwie nic tu nie ma ciekawego, dlatego zastanawiam się, skąd te wszystkie wyświetlenia. jest ich bardzo malutko, ale jednak są. skąd?

ostatnio jestem jakaś zmotywywana, zainspirowana fotograficznie. a to wszystko przez pewien blog, który odkryłam przypadkiem, szukając informacji na jakiś foto-temat. jest to blog jest rudo (www.jestrudo.pl). i nikt mnie nie prosił o żadną reklamę, żadne "polecanie za polecanie". jestem tym blogiem zafascynowana. sposób, w jaki jest prowadzony, przejrzystość, estetyka, kopalnia wiedzy i inspiracji fotograficznej, a do tego zbiór przepięknych zdjęć i sposób wypowiedzi autorki jest dla mnie czymś niesamowitym. i tak jak czasem przeglądalam różne blogi, może nawet wracałam na niektóre kilka razy, tak żaden nie przypadł mi do gustu na dłużej. żadna moda, testowanie kosmetyków, jak również inne blogi o fotografii. do Rudej wracam codziennie, przeglądam jej fanpage na facebooku i instagrama w poszukiwaniu chociażby motywacji oraz z czystej ciekawości, co dziś napisała, nawet jeśli nie ma to żadnego związku z tematyką bloga- zainteresowała mnie też jako osoba. oprócz tematów foto, znajdziecie tam też m.in. temat blogów i blogowania. gorąco wszystkich zachętam do odwiedzenia i poczytania. gwarantuję, że nie będziecie się nudzić- ja w pewnym momencie miałam otwartych jakieś 30 kart w tle i co chwilę, znajdując odnośniki, otwierałam kolejne :P

a tak z aktualnych tematów.. w nowy rok weszłam inaczej niż dotychczas pod względem mentalnym.. chyba mogę to tak nazwać. impreza była super, bawiłam się wyjątkowo dobrze, ale o północy nie poczułam tego powiewu "świeżości", noworocznej energii, chęci do działania, która miała przyjść dziś po wyleczeniu kaca. nie było tego. była to zwykła, niczym nie rożniąca się od poprzednich impreza. smutne to. boję się, że ten rok będzie tak samo beznadziejny jak poprzedni. mimo, że 2016 obfitował w różne wydarzenia, smutne i kształtujące doświadczenia, nauczki na przyszłość, to jednak był to dla mnie ciężki rok i nie życzę sobie powtórki takich przygód. mam nadzieję, że jednak 2017 będzie lepszy. że jestem już twardsza, odporniejsza i lepiej przygotowana na czekające mnie przykre, bolesne.. jednym słowem życiowe niespodzianki.

swoją drogą, nie mogłam lepiej trafić na towarzystwo, w którym się zadomowiłam już jakiś czas temu. to ono mnie kształtuje. ono mnie uczy jak żyć wśród ludzi. jak mieć twardy tyłek, jak odróżnić przyjaciół prawdziwych od nieprawdziwych i jak zachowywać się w stosunku do tych drugich, jaki mieć stosunek do plotek na swój temat oraz ludzi, którzy nawet nie mówią mi "cześć", a moje życie interesuje ich bardziej, niż mnie samą. jakie znaczenie ma szczerość, jak WAŻNA jest w kontaktach międzyludzkich. więc, noworocznie, tego właśnie Wam życzę. bo tacy ludzie to już połowa drogi do szczęścia.