Wszystko się psuje. Przepraszam, wszystko JA psuje. Może naprawdę popadłam już w tą depresje. Może ta osoba naprawde ma racje co do mnie. Nie wiem co sie ze mna dzieje. Nie wiem co sie dzieje w mojej glowie. Błagam niech wszystko wróci do normy. Pragne by było tak jak wczesniej. Jak w tym wspaniałym miejscu, gdzie nie musialam sie o nic martwic, bo on był przy mnie. Nie musialam o nic sie bac, z niczym sie meczyc, bo on byl przy mnie. W kazdej chwili, w kazdej minucie, sekundzie, mogłam liczyć na jego wsparcie, pomoc. Brakuje mi go cholernie. Przyzwyczaiłam sie do tego, ze jak kładłam się spać był przy mnie, budziłam się w nocy mogłam go obudzic, a on robił wszystko byle bylo mi lepiej, ze budzilam sie rano, i moglam zobaczyc ta twarz z usmiechem i usta zblizajace sie do moich na powitanie. Dziękuje ci za wszystkie chwile spedzone razem w te wakacje, te złe te dobre i te zajebiste ; > . Już nie moge się doczekać aż cię znowu dotkne, pocałuje, przytule...

Przepraszam za wszystkie kłótnie, moje humorki, krzyki. Przepraszam za wszystko, ale wiedz że jesteś dla mnie najważniejszą osobą i zrobiłabym dla ciebie wszystko kochanie ;*