http://www.youtube.com/watch?v=TTHveS0UjKw&feature=related
"Każdy ma miejsce, w którym może się schronić. Jakiś rozpadający się dom po prababci.
Ławkę w parku.Jakieś miejsce na korze mózgowej.
Wspomnienie albo marzenie.
Coś.
Moje schronienie jest ze szkła. Moje schronienie to taki punkt w układzie odniesienia, odniesienia do niczego,
w którym nic nie muszę, niczego nie pamiętam, to czas, w którym zasypiam,
zasypiam naprawdę albo wyobrażam sobie, że zasypiam. Palce nie znajdują zaczepienia na szklanych ścianach, opadam na dno..."
I. Karpowicz
Użytkownik foksi
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.