Ja składam się z części niespójnych, przeczących sobie nawzajem 
Jedna mówi "Chce stąd wyjść", druga mówi "Ja zostaję!" 
Wiem że to jest męczące nie tylko dla mnie lecz dla tych, którzy ze mną przebywają 
Mówią "nie mogę znieść tych twoich humorów i zmian" - pewnie racje mają 
Bo we mnie jest orkiestra która grać razem nie daje rady 
Jedna część zadowolona przyjmuje z pokorą wszystkie zmiany 
Druga na to: "Pieprzę, ja nie nadążam, wysiadam" 
Czasami więc zdarza się że nie wiem czego chcę 
Jedna część mówi "Jest tak dobrze", druga "Jest tak źle" 
Tyle sprzecznych myśli, więc czas pozszywać 
I wyciąć to co złe niczym chirurg wycina wyrostek 
Patrzę czasami na moje dłonie: lewa młoda, jakby wiecznie wypoczęta 
Prawa pomarszczona, spocona i wiecznie napięta 
Jak sytuacje w których wychodzi złość bo wygrywa z tą drugą stroną 
Wypowiadam wtedy słowa które bolą... 

Tyle sprzecznych zdań przeczących sobie nawzajem 
Wypowiadam w tak krótkim czasie 
Nie dowiesz się co myślę przyglądając się mej mimice 
Ona nie zdradzi nic nie, nie zdradzi nic 
Jest mnie dwóch może trzech... tylko Ty możesz temu zaradzić 
Poukładaj mnie kawałek po kawałeczku, poukładaj mnie, proszę 
Bo taki podzielony na części jestem zupełnie do niczego 
Poskładaj tak jak dziecko składa klocki lego 
Jeden do drugiego, drugi do trzeciego
A wtedy usiądę wygodnie w fotelu zakładając nogi na stół 
I polepiony solidnie by nigdy nie było takiej siły która znów podzieli mnie na pół 
Będę się czuł jak nowo narodzony, jak z zarzutów oczyszczony 
Sam z sobą pogodzony stanę przed Tobą o tak od dołu do góry przez Ciebie polepiony 
Ja się nie zmienię więc poukładaj mnie a ja zapuszczę w Tobie korzenie