Coraz gorzej....i gorzej... i gorzej....

Straciłam cel w życiu, zgubiłam się gdzieś daleko...

w

smutku

płaczu.

Dorwała mnie nastalgia...

Nie mam radości ani szczęścia...

Wszystko tak bardzo się popsuło,

nie wiem gdzie upadło i nie wiem gdzie to odnależć...Ciągłe kłamstwa... oszustwa....kłótnie...

może to ?

Człowiek biegnie do przodu, nie rozumiem za czym,

coraz szybciej i szybciej ....

Tak jak On....

a ja nie nadążam, gubie się,

a On nie czeka na mnie.... Biegnie dalej.

Nie wiem za czym... ale mnie w tym już nie ma.

Moje szczęście.... ucieka... gubi się...

A ja nie wiem co robić... Nie wiem co dalej.

nie mam siły ani pomysłu.

Wszystko straciło sens...

został smutek.

Nie rozumiem nic.... nic... nic...

Tylko czemu tak trudno to zostawić i dać temu spokój ?

Pytaaaaaam się czemu?