1892

wiele się zmienia, w bardzo krótkim czasie. 4 miesiące temu moje życie miało całkiem inaczej wyglądać niż wygląda teraz, przyszłość również to wielka niewiadoma. na razie w głowie mam głównie Dzień Babci i Dzień Dziadka. i niekoniecznie ze względu na dziadków jak można przypuszczać. przyszło mi świętować te dni w dosyć niecodzienny sposób. teraz się nie boję. bliżej tych dni pewnie strach będzie sięgał niemalże zenitu, ale wiem, że mam grono wspaniałych osób, które mnie wspierają <3 więc na razie nie mam jakichś wielkich obaw. pewnie dlatego, że będzie to dla mnie sytuacja nowa, nieznana na chwilę obecną. ale wierzę w to, że będzie dobrze.

do końca szkoły zostaje nie więcej jak 4 miesiące. dni szkolnych znacznie mniej. przede mną tydzień wolnego, później ferie, święta i... żegnaj szkoło i wszystko co z nią związane ;) nie powiedziałabym żeby ten rok należał do najlepszych. głównie przez problemy zdrowotne, które ciągną się w nieskończoność i zaskakują coraz bardziej, nie do końca pozytywnie oraz przez grono jakże "życzliwych" osób. ale nie ma sytuacji nie do przeżycia.

jutro ostatni dzień roku. Bogu dzięki! niech on idzie w zapomnienie. trzeba sie rozerwać, zdecydowanie, odpocząć, zapomnieć, wejść w Nowy Rok z przytupem ;) taki też mam zamiar, chociaż choroba już chciała zaatakować. ale nie dam się, choćby nie wiem co. zaraz robię paznokcie, jutro reszta. NO I FAJNIE :D tak Zosiu, nas też to wzięło...  :D

"Co nas nie zabije, to nas wzmocni"  ~ Fryderyk Nietzsche

Mądre i jakże prawdziwe słowa... :)