Patt Cieślewicz.

O rany, nie pamiętam kiedy ostatnio tutaj zaglądałam.

Dzisiaj weszłam, by sprawdzić, czy pamiętam jeszcze hasło,

bo coś mnie tknęło i przypomniałam sobie o istnieniu tego bloga.

No i tak, więc jestem. Hasło zgadłam za pierwszym razem,

choć to dziwne, bo mam ich mnóstwo.

Minęło sporo czasu odkąd założyłam tego bloga,

po upływie 3 lat usunęłam wsystkie wpisy i

postanowiłam założyć bloga na blogspocie, kórego prowadzę do dziś.

Oczywiście nie mogłam opuścić tego

i na nowo zaczęłam dodawać notki. Mam taki uśmiech na twarzy, gdy

przypominam sobie ile się wydarzyło na tym portalu.

Przecież założyłam go 5 lat temu (18.12.10r.).

Miałam wtedy 13 lat, a teraz na kartku już 18.

Tutaj wszystko się zaczęło.
Poznałam wspaniałe osoby, z którymi mam kontakt do dziś

i planujemy w końcu spotkanie.

Osoby, które myślą, że założenie i prowadzenie regularnie bloga

to prosta rzecz - są w błędzie. Co z tego, że wstawimy zdjęcie,

napiszemy kilka słów i opublikujemy jak nikt i tak tego nie zobaczy?

Tak, bo zdobycie obserwatorów to najważniejsza rzecz w tym wszystkim.

Ale o tym może kiedy indziej..

Pamiętajmy..

Człowieka można pokonać, ale nie można zniszczyć.

Jesteśmy ludźmi z krwi i kości, mamy swój rozum i wiemy jak jest.

Nie jesteśmy ze szkła, nie jesteśmy z plastiku, czy z porcelany,

nie można nas zniszczyć, można nas pokonać,

jesteśmy jak szachy, my robimy na początku za zwykłe pionki,

a na odpowiednim poziomie dojrzałości, przejściach,

stajemy na miejscu najsilniejszych pionków.

Lecz nawet najsłabszy z nich może przejść przez fale przeciwności.

Kiedy zostaniemy pokonani, to możemy spróbować jeszcze raz i

tak próbować dopóki nie wygramy. Od razu nie wygramy z mistrzem w szachy,

ale jeżeli nauczymy się myśleć i dojdziemy przez błędy do wprawy,

to plansza będzie należała do nas. Nawet mistrz ponosi porażki.