Wszyscy ranią, ostatnia zabija.
Dodano: 9 MARCA 2012
Nie pozwól by skończyło się!
Nie wiem! Naprawdę nie wiem! Utknęłam w jakiejś dziwnej, aspołecznej pustce, limbo brak inicjatywy.
Z jednej strony pragnę być sama, mieszkać w puszczy i polować na jelenie, z drugiej cierpię, kiedy nikt nie okazuje
Mną zainteresowania, chcę być wśród ludzi jednocześnie ich nienawidząc. Żadna subkultura nie ma mi nic do zaoferowania, żadna grupa nie sprawia, że chcę przejąć ich poglady i praktyki, a bez tego nie mogę do niej dołączyć.
Będąc pośród ludzi starych czuję się młodo, będąc obok młodych - stara. W inteligentnym towarzystwie czuję się jak przygłup,
a mając przygłupów wokół chcę im wykrzyczeć w twarz jak jestem inteligentna. Znajduję się na zaupełnym bezdrożu, gdzie każda strona
Wydaje się być równie chujowa jak pozostałe a chcę iść dalej - chcę znaleźć jakieś miejsce, które mogłabym nazwać domem,
ludzi, których będę mogła określić przyjaciólmi, i nie będę miała ochoty ich zamordować we śnie. Chcę być częścią czegoś
jakiejś inicjatywy, jednocześnie muszę zostać sobą inaczej tylko zwariuje.
Użytkownik findes
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.
