GAWĘDA O MIŁOŚCI

GAWĘDA O MIŁOŚCI 

Długo zastanawiałem się o czym ma być ta pierwsza gawęda. Bo nie może być o

czymkolwiek, nie może być o czymś wybranym przypadkowo. Ta pierwsza gawęda, musi

wskazywać, co uważamy za najważniejsze w życiu harcerek i harcerzy, czym żyje

harcerstwo. Do tej gawędy skłonił mnie wiersz : 

Bez tej miłości można żyć 

Mieć serce kruche jak orzeszek 

Malutki los naparstkiem pić 

Z dala od zgryzot i pocieszeń 

Ziemia ojczysta, ziemio jasna 

Nie będę powalonym drzewem 

Codziennie mocniej w ciebie wrastam 

Radością, smutkiem, dumą, gniewem. 

Nie będę jak zerwana nić 

Odrzucam pusto brzmiące słowa 

Można nie kochać Cię i żyć 

Ale nie można owocować 

DRUHNO, DRUHU !!! 

Harcerko, Harcerzu !!! 

Pomyśl przez chwile czego pragniesz najbardziej, czy nie tego, by Twoi bliscy pokochali Cię

jak najgłębszą miłością, by okazywali Ci swoją miłość ? 

Biednemu chłopcu sierocie, który uratował przed utonięciem innego malca, chciano

podarować trochę zebranych pieniędzy. Ten, gdy zobaczył, co jest we wręczonym zawiniątku,

powiedział : Proszę Pana, ja nie chcę Waszych pieniędzy, jeżeli chcecie zrobić coś dla mnie

to powiedzcie komuś, żeby mnie pokochał. Dawni harcerze przytaczają często zdarzenie, o

którym pisano w jednej z publikowanych kiedyś gawęd. Polną drogą do lasu szedł strudzony

człowiek. Spotkał go skaut, uśmiechnął się doń okazując mu w ten sposób trochę serca. I

człowiek ten zawrócił z wybranej drogi. A szedł zmęczony życiem, zniechęcony. Szedł

popełnić samobójstwo. Odrobina serca, odrobina miłości uratowała mu życie. 

Chcemy  harcerki i harcerze  zmieniać świat na lepsze, chcemy, by w życiu realizowano

nasze piękne ideały. Czegóż trzeba, jeżeli właśnie nie miłości. A lepszy świat? Czyż to nie

świat, w którym będzie poszanowanie miłości ? 

Miłość to całe Prawo Harcerskie ujęte jednym słowem. Kto nie ma w sobie miłości, ten nie

będzie dobrym harcerzem, choćby mundur jego zdobiły dziesiątki zdobytych sprawności,

choćby jego krzyż harcerski błyszczał złotem lilijki, choćby był na wszystkich możliwych

biwakach, rajdach, obozach, choćby był na wszystkich możliwych zbiórkach. 

Prawo Harcerskie wymaga od Ciebie głębokiej miłości  umiłowania bliźnich i siebie,

umiłowania przyrody i całego świata, umiłowania Ojczyzny. 

Najpierw Prawo wymaga, aby robić wszystko co w naszej mocy aby postępować zgodnie z

Prawem, by żyć w zgodzie z samym sobą, w zgodzie z własnymi, wybranymi przez siebie

ideałami, w zgodzie z ideałami prowadzącymi Cię do miłości, do czynienia dobra, do życia w

prawdzie, do rozszerzania piękna. Czy ktoś, kto nie żyje w zgodzie z samym sobą, potrafi być

w pełni szczęśliwy ? Czy postępując wbrew Prawu Harcerskiemu, będziesz naprawdę

miłował siebie, jeśli tym samym spowodujesz, że nie będziesz w pełni szczęśliwy ? 

Potem Prawo wymaga, by być patriotą, by nieść chętnie pomoc drugiemu człowiekowi, by

być zawsze z tymi, co walczą o wolność i równość ludzi, by być przyjacielem przyrody, by

szanować starszych i chętnie pomagać rodzicom. 

Pomyśl, czyż właśnie nie miłości wymaga od Ciebie Prawo ? Miłość bowiem ma zaskakującą

właściwość  im więcej jej dajesz, tym więcej otrzymujesz. Będziesz wiernie służył

Ojczyźnie, sumiennie spełniał swoje obowiązki  ale dzięki temu nie tylko Ojczyzna będzie

bogatsza i szczęśliwa  także i Ty. 

Będziesz wiernym przyjacielem i niezawodnym kolegą, ale przez to i Ty zyskasz

niezawodnych przyjaciół. Będziesz chętnie pomagać rodzicom, ale przez to nie tylko rodzice

będą szczęśliwi, ale i Ciebie kochać będą głębszą miłością i okazywać Ci tę miłość. 

Zastanówcie się przez chwilę nad sobą. Czy zgadzasz się z tym, o czym mówiłem do Ciebie ?

Jeśli tak  zastanów się czy masz w sobie miłość, czy kierujesz się miłością, czy z miłości

wypływa Twoje harcerskie życie, działanie ? 

I jeszcze zastanów się nad jedną myślą, którą gdzieś niedawno przeczytałem. Ktoś napisał, że

Prawo Harcerskie należy do świata miłości, a nie do świata walki. Ja się z tym nie zgadzam !.

Moim zdaniem Prawo Harcerskie należy i do świata miłości i do świata walki  walki dobra

ze złem. To prawda, miłość jest przeciwieństwem nienawiści. Nie ma w głęboko pojętych

ideałach harcerskich, w Harcerskim Prawie miejsca na nienawiść. Ale to nie znaczy, że nie

ma miejsca na walkę : Bo myśmy złu wydali bój, W bój czy w trud pójdziem rad harcerzy

polskich ród. Harcerka, harcerz brzydzi się złem, niegodziwością, niesprawiedliwością.

Walczy z nimi, stara się je usunąć, usunąć ich źródło. Stara się nie pozwolić wyrządzić im

krzywdy. Rozumie przy tym, że bywają ludzie źli, okrutni, wykorzystujący przy tym dobro isłabość innych. Harcerze starają się być silnymi ludźmi, mądrymi, umiejącymi rozpoznać zło,

potrafiącymi przeciwstawiać się złu. Walcząc ze złem nie kierują się nienawiścią do ludzi,

nawet tych, którzy zło wyrządzają. Kierują się miłością i mądrością, bo miłość to Prawo

Harcerskie ujęte jednym słowem.