30.

Szczerze? Czytając te wszystkie wpisy sprzed prawie dwóch lat nie wiedziałam czy mam się śmiać czy płakać. Spójrz jak wszystko się pozmieniało. Nasze serca nie biją jednym rytmem, nasze ręcę nie są razem splątane a nasze drogi powędrowały w całkowicie innych kierunkach. Nie powiem w pewnych momentach miałam świeczki w oczach i myślałam, że wybuchnę, że znowu te wszystkie wspomnienia wrócą. Jednak przetrwałam, przetrwałam te wszystkie wpisy, które tak bardzo kiedyś zraniły mi serce. A teraz? Teraz sama nie wiem co mam myśleć. Zdarzają się dni, kiedy patrzę na Twoją twarz na każdą Twoją wiadomość do mnie i mam ochotę iść i zwrócić wszystko co jadłam tego dnia. Jednak są też dni gdy chce się do Ciebie przytulić. Jednak nie jak do faceta za którym jeszcze rok temu latałam jak szalona. Sam do tego doprowadziłeś, sprawiłeś, że jedyne co do Ciebie czuje do pożądanie. Nie ma tej miłości, która była kiedyś zabiłeś ją, spowodowałeś, że nawet we mnie zaczęło coś gasnąć. Ale wiesz co? Chyba się z tego cieszę, nie pamiętam już kiedy płakałam w nocy, nie pamiętam kiedy siedziałam i nie wiedziałam co ze sobą zrobić bo do mnie nie piszesz. Wszystko zaczyna się układać, fakt brakuję mi czułości drugiej osoby, ale to tylko i wyłącznie dlatego, że zostałam do tego przyzwyczajona. Nie ma nas i prawdopodobnie nigdy już nie będzie. W końcu po tak długim okresie czasu zrozumiałam to i naczułam się z tym żyć. Już nie potrzebuję tego do szczęścia, potrafię cieszyć się z innych lepszych rzeczy, potrafię chodzić cały dzień uśmiechnięta. Nie myślę każdego dnia o Tobie, nie jesteś już pierwszą myślą gdy się budzę i ostatnią gdy kładę się spać. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wyleczyłam się z Ciebie, ale nie zapomniałam. Nie zapomnę bo nie chce, bo jesteś wspaniałym człowiekiem, który pomimo wszystko wniósł do mojego życia wiele dobrego. Mam nadzieję, że kontakt nam się nie urwie, bo jesteś fajnym facetem, z którym lubię porozmawiać na różne tematy.

Dobranoc ;)