Być czy nie być 8

mod : ja :)

tak wiem, dawno mnie nie było : / i spodziewam się, że tak będzie i skończę to jedno opowiadanie i dalej ... ech chyba z tym skończę. ewentualnie bd wysyłać swoje prace na inne blogi ;)

ENJOY ! 

BYĆ ALBO NIE BYĆ
cz.8

Wspomnienia. Piękne wspomnienia. Niby wydarzyło się niewiele, ale w sercu robi się cieplej. W tej chwili Agacie wszystko wydawało się piękne. Leżąc i rozmyślając na łóżku patrzyła się do góry. Nawet ten zwykły sufit w tej chwili wydał się jakby bardziej kolorowy. Śmieszne. Zaledwie parę godzin temu była jeszcze singielką. Przeszłość ? Nieważne, niech pozostanie przeszłością. Od dziś dla niego liczy się tylko ona. Jeszcze jeden raz chciała przypomnieć sobie wszystko po kolei. Wieczór, ognisko, dziewczyny, chłopaki, ona i on. Banalne. Co dalej ? Jego uśmiech. Tak, to było to. Podczas gdy tamci śmiali się i żartowali, ich dwójka zajęta była raczej rzucaniem ku sobie niewinnych spojrzeń. Miśka też tam była, jednak tego dnia Aga była z tego zadowolona. Nigdy dotąd nie widziała jej tak zaskoczonej, jak w momencie, kiedy mówiła do Sylwka, a on bez słowa wstał i podszedł do Agaty, cały czas patrząc jej w oczy. Wyciągnął rękę i powiedział krótkie chodź ze mną. Zdążyła już się dużo o nim dowiedzieć jednak w tamtej chwili żadna z tych rzeczy nie była ważna. Wyszli na drogę i po prostu podążyli przed siebie, wciąż trzymając się za ręce. Na twarzy dziewczyny znów pojawił się uśmiech. Nie piła dzisiaj dużo, bo miała nadzieję, że do tego dojdzie. Sylwek nie wypił ani kropli, gdyż był kierowcą. Milczała, nie wiedziała co powiedzieć, lub czego nie mówić. Zapadła już ciemność, a wiosna to nienajcieplejsza pora roku. Agata zaczęła lekko drżeć. Nie czekała długo na reakcję chłopaka.
- Zimno ci, prawda ? - zapytał z troską po czym, nie czekając na jej odpowiedź, objął ją w pasie
- No cóż, przy ognisku było dużo cieplej - stwierdziła
- Jeśli tak to ... to znaczy jeśli ty chcesz to możemy wrócić już ...
- Nie, nie chcę jeszcze wracać.
- Na pewno ? -zapytał jeszcze dla pewności, a ona w odpowiedzi jeszcze tylko skinęła głową. Jeszcze tylko chwilę popatrzyła na jego ciemne, przystrzyżone krótko loczki, na okulary, w których odbijał się blask ulicznej latarni, i na rękę, która jej dotykała.
- Co tak spoglądasz ? - zapytał znienacka Sylwek
- A nie, tak jakoś ...

***

Nie mógł wytrzymać już dłużej, od dawna to planował. Nigdy dotąd nawet nie myślał, że może mu aż tak zależeć na dziewczynie. Owszem miał za sobą kilka nieudanych związków, ale nic z nich nie wyszło tylko dlatego, że nie traktował ich poważnie. A teraz ... skąd się wzięło to uczucie ? Po prostu przyszło i nie daje o sobie zapomnieć. W tej chwili Sylwek był z siebie bardzo zadowolony. Wiedział, że w tamtym momencie, kiedy spojrzała mu w oczy ... trudno to wytłumaczyć, po prostu musiał ! Ten pocałunek to była magia, coś zupełnie innego, nowego. Nigdy wcześniej  nie czuł tych motylków, ba, myślał nawet, że chłopaki nie znają takiego uczucia ! Jednego był pewien - nie da sobie odebrać Agaty. To najcudowniejsza dziewczyna jaką w życiu poznał. Myślał już tylko o ich kolejnym spotkaniu. Co prawda miało to być w szerszym gronie, ale zawsze można odejść gdzieś na bok i zostać sam na sam, nacieszyć się sobą ...