"Była to najmilsza godzina z dwudziestu czterech godzin doby. "Dzień gorące ognie strwonił", a chłodna rosa opadałą na spragnione równiny i spieczone szczyty. Tam gdzie słońce skromnie zaszło - nie w przepychu chmur - roztaczała się purpura, płonąc jak krwawy klejnot lub rozżarzony ogień na szczycie jednego wzgórza i sięgając w coraz łagodniejszych tonach do połowy nieba. Wschód miał też swój własny urok pięknego,głębokiego szafiru i własny skromny klejnot - wschodzącą, pojedynczą gwiazdę; niebawem miał się poszczycić księżycem; ale tymczasem księżyc był jeszcze poniżej widnokręgu."
Charlotte Bronte - "Dziwne losy Jane Eyre"
Komentowanie zdjęcia zostało wyłączone
przez użytkownika feticeiras.