angelene.

w koncu dorwalam swoja wlasna, prywatna, z mieniacym sie hologramem, plyte hey unplugged. tak sie zakochalam, ze swtwierdzilam, ze musze miec wlasna, orginalna.

piosenka tygodnia angelene.

piosenka, ktora miala wywolac lzy, pomoc sie wyplakac, a zamiast tego (ku mojemu zdziwieniu) dala mi jakas dziwna energie, ulozyla mysli i uodpornila na cierpienie. do dzisiaj jak jej slucham to napelniaja mnie te same mysli.

czeka mnie (mam nadzieje) ostatni tydzien zapieprzu w dzikim pedzie. po tym tygodniu juz tylko czeka mnie powolna i dokladna nauka do sesji. jako, ze postanowilam sobie, ze wszystkie 12 egzaminow zalicze w letniej,  potem bede sie upajala wrzesniem wakacji, to musze sie za realizowanie tego zamierzenia juz zabrac. zwlaszcza, ze przede mna calkiem spore pozycje.

jak zawsze mam do zalatwienia mase spraw, ktore juz dawno powinnam zalatwic, a odlozylam je na pozniej. i teraz w tym tygodniu bede latala pomiedzy nielogicznie porozrzucanymi oddzialach, dziekanatach, filich, katedrach. 74 dni do sesji. czas start.

zastanawiam sie, czy w ostatnim czasie cos sie we mnie nie zmienilo. mamy tak, ze co jakis czas zmieniamy sie,na tyle, ze mozemy sami to dostrzec. ja chyba mam w sobie troche za duzo zalu o to, ze nie moge spedzac czasu tak jak chce, ze nie mam go wystarczajaco duzo dla znajomych, dla siebie. ze widze rozwiazania, ktore by mogly to wszytsko ulatwic.. ale z kolei bylyby znaczacym krokiem w doroslosc, w zacisnianie wiezi, a po ostatnich miesiacach nie wiem, czy w tym momencie jestem w stanie podjac tak powazna i w sumie zobowiazujaca decyzje. role sie chyba troche odwrocily.

marze o wakacjach. o wyjezdzie. ale jak mysle o tym, zepo roku zapieprzu na obu kierunkach, musze isc do pracy, zeby na nie zarobic, to odechciewa mi sie czegokolwiek. ale tak na pare dni.. polezec na sloncu.. czuc piasek na ciele, smiac sie do siebie patrzac w niebo, saczyc mojito... marzy mi sie.