wiecie co? po pierwsze to mi się nie chce. cały czas powtarzałam to Mateuszowi, który czekał ze mną na lekcję pianina. w końcu stwierdził, że powinnam sobie to nagrać i puszczać co pięć sekund. tylko się zaśmiałam i zapadła cisza, ponieważ spożywaliśmy drożdżówki. nagle Kasię napadła wyśmienita myśl i stwierdziła, że musi się nią na-tych-miast podzielić z Mateuszem. "Wiesz co?" M. zrobił zaciekawioną minę i czekał. "Chciałabym być facetem." "OJAAA!!! To lepiej mów o tym że ci się nie chce..." "Ej ale ja naprawdę chciałabym być facetem. Tak jeden dzień." Najlepiej górnymi lokami, ale tego już nie powiedziałam. biedny Mateusz. ;] a teraz kończę i biorę się za moją pracę z polskiego pt. "O parenetycznych wzorcach renesansu: dworzanin i ziemianin." nie pytajcie, bo to chyba bardziej niż oczywiste że chce mi się to pisać tak samo, jak chciało mi się iść na pianino. czyli że mi się nie chce. -- bądźcie moimi górnymi lokami, górne loki.