Wschód słońca widziany z góry.

Deszczyk adrenaliny, który dostałem po spojrzeniu w dół w końcu trochę mnie rozbudził

Niestety tylko trochę, to już nie to co  za pierwszym razem

Opuściłem jedną rękę w zdłuż ciała i ponownie powiodłem za nią wzrok w dół.

Teraz moje życie zależy od tej pięciopalcowej grupki kości i mocy mięśni, które zaciskają  je na stalowej poręczy 

- CO ty tam robisz ? Idziesz ?

Zamknąłem oczy, wciągnąłem bardzo głęboko i powoli powietrze zbierające się na 6 pietrze rusztowania na jakimś starym osiedlu

Otworzyłem oczy i momentalnie dostałem przypływ siły.

Dołożyłem drugą rękę i podciągnąłem się zrobiłem bardzo szybkie dwa kroki podskoczyłem i odbijając się od ściany budynku złapałem się następnego piętra następnie delikatny ślizg po czyimś tarasie.

I chwile potem mogłem zeskoczyć z gzymsu obitego miedzianą blachą na długi, zakończony łukami dach.

Na dachu pod słońce stały dwie osoby Shiro i Kobe

-No panowie, najwyższy czas

Każdy z nas wypakował zawartość swojej torby i zaczęliśmy śniadanie

Wiesz to dość dziwne uczucie, wspaniałe a jednocześnie straszne

Gdy skończysz to śniadanie odpalisz fajkę opierając się jedną nogą o podwyższoną  krawędź dachu

i widzisz całe swoje życie, wszystkie dobre momenty w których się śmiałeś kochałeś ale i te w których płakałeś i nienawidziłeś...

Cicho...

O to właśnie zatrąbiło pierwsze auto

O to właśnie wstaje moje miasto

O to właśnie wstaje szansa na nowy, lepszy dzień....

koniec.

________________________________________________________________________________

P.S.Szkoda że nie widzieliście min robotników gdy nas zobaczyli na górze