To rzeczywisty twór, a nie obraz wyobraźni,

w powietrzu kwaśny odór rozkładającej się przyjaźni.
Smród, kilka stóp pod ziemią,

pokryte piaskiem cmentarzysko znajomości zakończonych wielkim fiaskiem.
Zdemaskowani na wylot, przejrzani fałszywcy,

parszywe mordy wykrzywione w grymasach nienawiści.
Zbłąkane dusze uwięzione w ciałach, żywcem pogrzebane,

wieka ich dębowych trumien pozamykane na amen.

Czy te oczy mogą kłamać? O żesz, kurwa mać.

Sztama, w Twoich ustach brzmi jak blamaż.

Strach oplata łzami twarz, na wieki zamilcz.

 To nie sztuka poznać ludzi, a poznać się na nich.

Przyjaźń? Nigdy na siłę jej nie chciałem zdobyć, wierz mi.

Na prawdę jest niewielu którzy są na prawdę wieczni.
Dręczy mnie to do dzisiaj, czasem mam koszmary senne,

w sumie wyszło mi na plus - doświadczenie jest bezcenne.
Zbawienne okazało się wiesz prawdy wyjście na jaw,

gdyby przecież nie to - nieszczerość by tryumfowała.
Ja z dala takich ludzi trzymam na dystans,

manipulatorów, pseudo aktorów, pozbawionych honoru.