Śmierć....

Wszystko tak szybko gna do przodu. Uciekają nam minuty za minutami, godziny za godzinami.Przemija dzień tak szybko jak noc. I coraz częściej zastanawiam się nad własnym celem. Gdzie ta meta?

Coraz częściej rozmyślam o śmierci. Mimo swojego wieku, 25 lat, mam świadomość, że kiedyś nadejdzie ten czas, czas odejścia. Zgodnie ze statystyką co 3 minuty umiera na świecie ok 300 osób, a rodzi się ok 620. Na napisanie tej notatki potrzebowałem niecałe pół godziny. Wpatruje się w świecący monitor, w głowie mam mnóstwo pytan, pomysłów. Mnóstwo żalu do siebie...
Za oknem cisza, spokój, od czasu do czasu przejeżdżają jakieś samochody. Jedni ludzie śpieszą się do pracy, inny do domów, do rodzin. Wszystko się toczy powoli, ale własnym, zwykłym trybem, a jednak wciągu tych minut z tego świata odejdzie ok 3000 osób, zaś 6200 zobaczy po raz pierwszy swiatło dzienne.
  Zwykłe liczby. Ale w tym właśnie momencie zaczynam wyobrażać sobie te chwile powitań i pożegnań. Czy jakby teraz mnie to spotkało, czy komuś brakowałoby mnie ? Czy ktos płakałby za mną, tęsknił ? Czy jest ktoś taki komu mnie brakuje, komu jestem potrzebny ? Kto tęskni za moim uśmiechem, miłym słowem ? Czy ktos taki na tym świecie istnieje ?!
  Cieszę się, że żyje, jeszcze moge napisać tutaj tą notkę. Cieszę się,że jeszcze wliczam się do statystyki żywych, ale któregoś dnia powiększę liczbę umarłych. Dobrze mieć taką świadomość. I choć wiem, że życie po śmierci trwa, choć jesteśmy nieśmiertelni, kiedyś ta ziemska egzystencja się skończy. Ludzie, szczególnie młodzi za mało myślą o śmierci. Biegną przez życie zaprzątając sobie głowę głupstwami, wszystko odkładając na później. Nie myślac, że tego później może nie być. Nie ryzykują, gdyż uważają, że ryzyko jest zbyt niebiezpieczne. Chcą i dąża do tego aby wszystko w ich życiu wookoło się zmieniło, lecz nie potrafią sami się zmienić. Gdyby tylko częściej myśleli o ostateczności jaka nas tutaj czeka, nie odkładaliby w nieskończoność ważnego telefonu. Staraliby się być bardziej szaleni. Nie baliby się niczego, tym bardziej tego, że kiedyś skończy się ich ziemskie życie, bo przecież nie można się bac czegoś co i tak kiedyś nastąpi.
  Czytając pewną książkę. Były w niej takie słowa : ' Dziś czy jutro, każdy dzień jest dobry by odejść z tego świata'.
   Mam nadzieję, że nikt z Was, drodzy czytelnicy, nie przestraszyli się tytułu mojej notki. Bo przecież wszyscy prędzej czy później umrzemy. A tylko ten kto pogodzi się ze śmiercią, jest gotowy żyć !

Pierwszy dzień, dzisiaj na nowo wszystko zacznę...


A Tobię dziękuje za każdy dzień, noc. Za każdą rozmowe, za wsparcie, za obecność...
Sprawiłaś, że znów czułem się komuś potrzebny.
Powodzenia !




Wiem, że dam radę. Nim odejdę z tego świata, zapiszę jeszcze parę stron, aby pozostał po mnie ślad !