Czegoś brak...

"Czas - Nie leczy ran
Świat - Do wesela się zagoić miał

Niby jest bezpieczniej a jednak czegoś brak
W tym toksycznym bałaganie ani my ani wy
Nie mamy szans..."

Czuje się tak jak wyglądam na tym zdjęciu

Czyli źle i okropnie ze szczyptą tragizmu.

Jeden wieczór zawalony poza domem (vivat spotkania klasowe...)

Drugi wieczór na ognisku spędziłem (sto lat Filip)

A gdy wróciłem do domu to awaria prądu była (no TV, no Computer, no Music...)

Na domiar złego nie mogłem zmrużyć oka... (myślałem, że zaraz zwariuje)

Następnego dnia 6 godzin w harcówce (nie było źle, ale czułem się z lekka zdołowany)

Potem wkońcu przyszedł czas na zasłużony sen po trzech dniach (ale...)

Kiedy się obudziłem nie czułem się wcale lepiej... (cóż za niespodzianka...)

A najgorsze jest to, że nadal nie znalazłem sobie mieszkania (ale ponoć w Warszawie ładne mosty mają)

I że...

Czuje się sam jak palec w tym całym bałaganie życiowym...

I że...

Czegoś mi brak... taka dziwna pustka, której nie ma czym wypełnić...