what if I say I'm not like you?

Piątkowe spotkanie z Klaudią uswiadomiło mi wiele, bardzo wiele. Rozmowa z dawno już nie widzianą Karotą również. Sobotni koncert na wieeelki plus, dla zmacania tyłka Roguca mogę nawet teraz cierpieć z moim zapaleniem krtanii. Byle do maja, do następnego koncertu. Ogólnie dziwię się sobie, ze na nowo umiem hamować w sobie emocje, że pomimo tak wielu wydarzeń umiem na nowo stanąć z boku i popatrzeć na to z innej perspektywy. 

Za dużo słów padło w sobotę, pod czas powrotu do domu. Nie myślałam, że aż tak trafnę będzie to jedno stwierdzenie. Ale wiesz, masz racje. Nie chcę, niechcę zapomnieć.Bo pamięć o tym jest jedynym tak naprawdę co jeszcze mnie tutaj trzyma. A ja z całej siły, tak naprawdę chciałabym mieć ten jeden powód, aby tutaj zostać.

Bo wiem, jak wiele może się zmienić, jak wiele mogę osiągnąć tam, a jak wiele stracić tutaj.

Lecz z drugiej strony patrząc na to. Ta dwójka ludzi, a w sumie trójka. Tak, trójka. Jest od dawien dawna. Pomimo, tych wszystkich konfliktów, sporów to jednak łaczy nas tak wiele.

Chyba na siłę chcę aby było dobrze, zamiast mieć tak poprostu na to wszystko, głęboko i ze szczerym poważaniem wyjebane, cóż. 

+ Nie rób priorytetem kogoś, dla którego jesteś wyłącznie opcją.