Dziewczyna

Tylko koleżanka, której nawet imienia nie znam :)

Siedząc w ciemnościach dużo sie nauczyła. Dużo rozmyślała. Postanowiła, że sie nie podda i znajdzie jakąś drogę ucieczki, ale nie wiedziała jaką. Czuła, że ma po swojej stronie Viktora. Ale on sie do tego otwarcie nie przyzna. Sama też nie była pewna tego co o nim myśli. Były takie chwile, że chciała go przytulić tak mocno jak tylko to było możliwe. Bojąc się jego reakcji trzymała pragnienia daleko. Jednak te pragnienie stawały się coraz silniejsze. Wiedziała o tym. Musiała coś z tym zrobić.

Następnego dnia przy śniadaniu zapytała Viktora czy uważa ją za atrkcyjną. Długo milczał.

 - Jesteś śliczna. - powiedział łagodnym głosem. To mówiło samo za siebie. Jen wiedziala, że on też coś do niej czuje.

 - Dlaczego ode mnie uciekasz? - zapytała.

 - Nie chcę cię ranić. - Znów opóścił pokój. Jenny się wściekła. Rzuciła stolikiem o ścianę. Chwilę potem Mężczyzna wrócił. Przyniósł jej miskę z wodą, mydło i ręcznik. Powiedział jej, że może się umyć, po czym wyszedł.

Jenny czuła się teraz świetnie. Czysta, pachnąca, niemal bez skazy. Viktor zabrał miskę i już nie wrócił. Pojawił się dopiero przy kolacji.