Rozdział 3.
"Oczema dziecka"

W całym domu panował rumor. Mój pokój był jedynym w miarę zacisznym miejscem. Pierwszy raz sama się pakowałam. Moja duża skurzana, berzowa torba leżała na łóżku czekając aż ktoś zapakuje do niej tonę ubrań, bucików i kilka zabawek. Wybierałam właśnie bluzeczki. Żucałam nimi po całym pomieszczeniu, A te, które nadawały się do zapakowanie układałam po moimi nogami. W prawdzie wydawało mi się, iż zabrała ich trochę za dużo. Jeżeli nie zapnę walizki albo będzie w niej za dużo rzeczy to nie kupię nic w Paryżu. Chciałam być już nastolatką, mieć z szesnaście lat. Teraz? Teraz wolałabym mieć te sześć i pół, ale żyć. Żyć z matką, ojcem i siostrą. Żeby wszyscy żyli. Z ostatnich słów mojej matki zrozumiałam to, że chciała bym umarła. Chyba dlatego żebyśmy mogły być razem, ale jej tu nie ma.
W walizce znajowały się już koszukli, spodnie i kilka par bucików. Właśnie wybierałam rajstopy gdy do pokoju wszedł ojcic z hukiem otwierając drzwi. Przelękłam się i podskoczyłam. Zerknął na bałagan w pokoju, lóżko i na samym końcu na moja malutką posturkę przy bieliźniarce na końcu pokoju.
-Nie ma wakacji !- Krzyknął tak głośno, że przez dłuższą chwilę stałam na baczność, patrząc na niego i nawet nie mrugając. Nigdy, ale to nigdy za mojego krótkiego życia jeszcze tak nikt nie krzyknął.
-Ale... ale dlaczego?- poczułam się jakbym stała nad przepaścią. Poczułam się załamana bardziej niż przez cały czas gdy nie chodziłam do przedszkola. Byłam pewna, że jeżeli nie pojadę na wakacje to nie pójdę w ogóle do szkoły. Oczy zachodziły mi łzami a na dorbnej twarzycce pojawiał się grymas. Dotknęłam miękkiego materiału mojej sukieneczki i spojrzałam na śnieżno-białe rajstopki. I zamysliłam się, Ojciec podszedł do mnie i spojrzał swoimi głębokimi brazowymi oczami.
-Nie chcę cię stracić- powiedział po chwili głazcząc mnie po głowie. Podniosłam twarz i spojrzałam zdziwiona.
-Stracić?- zaśmiałam się cichutko.- Przeciez wyjeżdżam tylko na ndwa tygodnie... na wakacje.- Ogarnęło mnie zaniepokojenie. Nie wiedziałam co o tym myśleć. Co oznaczało "stracić"?
-Chciałaś powiedzieć: "Na wieczne wakacje"-odspanął.- Twoja matka chciała póścić cię tam do szkoły i nigny tu nie wrócić.- Zasmuciłam się. Stracić dom, najlepsze przyjaciółki jakimi była nasze pracownice, zabawki i... rodzinę, dlatego że mam chodzić do szkoły? Wolałabym już siedziec w tym nudnym domu i umierać niż stracić to wszystko. Nie mogłam w to uwierzyć.
-Muszę porozmawiać z mamą.- Wyszłam mijając go. Kierowałam się ku klatce schodowej. Przeszłam długi korytarz i trafiłam do sypialni matki. Jej pokój był prawie pusty, a ona pakowałą ostatnie zdjęcie z szafeczki nocnej do swojej dwa razy większej walizki. Nie wierzyłam w to co widziałam. Nawet nie zwróciła na mnie uwagi. Stałam tak w milczeniu, a ona pakowała zawartość szafeczki.
-Ojciec zdążył już cię odwiedzi.ć widzę.- Powiedziała po jakich pięciu minutach.
-Jak mogłaś?!- krzyknęłam.- Chciałaś zabrać mi dom, przyjaciół, zabawki i zniszczyc rodzinę? Dlczego? Pytam się dlaczego?! Ojciec daje ci wszystko, a ty tak po prostu chcesz go zostawić! Kochacie się! Najmocniej na świecie... i ja was kocham, ale nie mogę znieść mysli, iż więcej nie zobaczę jak on całuje twoją piękną dłoń, a ty uśmiechasz się i odpowiadasz całując go w usta. Uwielbiam te wasze "rozmowy" gestami. Nie pozwolę abyś straciła miłość swojego życia dla jakiejś tam szkoły!
-Kochanie... to nie jest tak, że chcę odebrać ci to wszystko, czy zostawić ojca. Nie chciał mnie do końca wysłuchać. Pragnę wyjechać do Paryża wraz z tobą, zapisać cię do szkoły, ponieważ jeżeli masz się nosić mym nazwiskiem musimy to zrobić we Francji. Zapomniałaś? Jestem francuską.- uśmiechnęła się, a ja otarłam łzy spływające mi po policzkach.
-Więc po co pakujesz tyle rzeczy? Te wszystkie zdjecia?- zauważyłam.
-Nie chcę tracić pamięci o twym ojcu, ponieważ gdy tam bedziemy on mnie nawet nie przytuli.- Ojcic wszedł do pokoju i spojrzał na matkę.
-Przepraszam...- sapnął.- kocham cię.

GG 45325245
E-Mail [email protected]
ASK: http://ask.fm/falauczuc

Wy również lubicie pisać?
Jeżeli tak, wyślijcie nam swoje zdjecie, link do bloga (jeżeli posiadacie/chcecie) oraz opowiadanie na e-mail:[email protected] :)

Masz pytania? E-mail, ask, gg lub priv :)
Staram się codziennie sprawdzać każdą z tych rzeczy więc na pewno odpowiem :D

Jak już jesteś i czytasz...
*Fajne mile widziane
*Komenatarze jak najbardziej cieszą
*Dodajemy :)
+No i zapraszam na którąś ze stronek powyżej :d

DZIĘKI, Gaabii <3