The impossible cz 2

Moja wspaniała Cupra Marittima, Włochy.

Dzisiaj lekcje odwołane z powodu złych warunków pogodowych i małej ilości osób :) tag.

Dzisiaj będzie kilka notek ;))

~

"The impossible" cz.2

Nie obyło się bez pouczeń.. Cały Joe. Staliśmy przed jego blokiem.. Było mi głupio, jednak nie miałam wyboru.

- Chodź mała, czuj się jak u siebie. - lekko niepewnie mnie objął.

Dobra, wzięłam głęboki wdech. Już czas .. Weszliśmy.. Pierwsze co zrobiłam to skorzystałam z łazienki. Stanęłam oko w oko sama ze sobą. Przerażał mnie mój wygląd. Od tygodni nie miałam możliwości normalnego korzystania z toalety. Nie lubiłam siebie.. Dzień w dzień walczyłam z kompleksami, chociaż nie należałam do najbrzydszych.. Wzdychałam patrząc na długonogie brunetki o ciemnych oczach i długich kręconych włosach.. Zaprzątałam tym tematem sobie głowę , gdy nagle moje przemyślenia przerwał Joe.

- Ali, wrzuć ubrania do prania..
- Cooo ? mam wyjść naga ? Oszalałeś. - oburzyłam się.

- Głuptasie, wyciągaj rękę dam Ci moją koszulkę. Głodna? Zrobię to co najbardziej lubisz.

Wzięłam ją. Automatycznie przystawiając ją do twarzy.. Miała zapach.. zapach przeszłości... tylko tej lepszej, tej do której zawsze lubiłam wracać.. Czysta i pachnąca, roztrzepując palcami jeszcze mokre włosy wyszłam z łazienki i udałam się do kuchni.

-Wiedziałam, że to będzie to.. - dostał sójkę w bok. Zaczęłam jeść. Usiadł na przeciwko mnie i bacznie mi się przyglądał..

- I jak smakuje? - łobuzersko się uśmiechnął..

- Fuuuj, okropnie - wykrzywiłam twarz w grymasie , posmutniał.. - żartuje , przepyszne ..

- Nic się nie zmieniłaś , wiesz Ali? Ślicznie wyglądasz..

Stół był dosyć wąski więc udało mu się pogłaskać ręką mój policzek. Czułam , że się cała czerwienie.. Nieśmiało opuściłam głowę na dół.. Zrozumiał, że czuję się niezręcznie, bo automatycznie zabrał rękę..

- Ciągle jesteś moją małą Ali..

Musiałam sie ugryźć w język , żeby tylko nie powiedzieć za dużo, nie chciałam jeszcze, chociaż wiedziałam, że i tak mnie to nie ominie..

- Joe, czemu wróciłeś? I to sam ?

Momentalnie wstał, zabrał swój talerz. Nie wiedziałam co się dzieje, uraziłam go ?  Wstałam za nim, stał tyłem do kuchenki, złapałam go za ramie ;

- Przepraszam, nie chciałam..

- Nic nie szkodzi.. Teraz lecę , mam parę spraw, wrócę wieczorem i porozmawiamy. - cmoknął mnie w policzek i udał się do wyjścia.. Stałam w bezruchu, nie mogłam sie odnaleźć.. Poszłam do salonu, oglądałam TV, jakieś durne seriale, nic innego nie było.. W końcu, nawet nie wiem kiedy, zasnęłam..

Obudził mnie dopiero chłodny powiew wiatru, przetarłam oczy balkon był otwarty.. Joe wrócił.. Akurat się odwrócił i spojrzał na mnie

- cześć śpiochu, już jestem. - rzucił a ja zatopiłam się w jego niebieskich oczach. Miał taki idylliczny głos. Mogłabym go słuchać dniami, tygodniami, miesiącami, latami - jednym słowem, cały czas.

- to Twoja wina, zostawiłeś mnie tu samą. - udawałam oburzenie .

Rzucił się na mnie i zaczął mnie łaskotać. Widział gdzie mam największe, więc usiał mi na kolanach i zaczął łaskotać moje stopy. Bezsilnie biłam go w plecy , wręcz dławiąc się śmiechem..

- Joe, Joe, proszę juz nie.. już nie mogę

- więc to moja wina?

- dooobra, wygrałeś. Pierwszy i ostatni raz ! - wywaliłam mu język i zrzuciłam na podłogę.

Chupm