To, co życie ma dla mnie

Życie nie daje nam tego, co chcemy, tylko to, co ma dla nas.

Władysław Reymont                  

        Piszę żeby złapać szczęście prawie minionego tygodnia w przerwie między chemią, a chemią. Zapowiadało się źle, zapowiadało się tragicznie, ale pomimo, że trudno, było bardzo dobrze.

        Matematyka, matematyko, nigdy nie przestaniesz mnie zadziwiać, nie sądziłam, ze kiedykolwiek będę w stanie osiągnąć coś... tak nieprawdopodobnego. Dalej wydaje mi się, że to jakas pomyłka.

        Zaczyna mnie śmieszyć, kiedy ludzie licytują się, kto ma trudniejsze studia, trudniejszy kierunek. Ja osobiście zaczynam dochodzic do wniosku, że wszystkie sa trudne, tylko każdy na swój sposób, każdy też na swój sposób jest rozwijający, choćby był najgłupszym i najbardziej bezsensownym na świecie.

        Robi się skomplikowanie, zaczynają się przewidywane już wcześniej wątpliwości. Żyć dniem dzisiejszym, tym co próbuje się osiągnąć. Zdanie nie ściana, da się przesunąć. Podobno tylko krowa nie zmienia zdania, ewentuanie. Ale najpierw i tak trzeba zrobić sobie drogę, praca oznacza mieć wybór :))

        W sesji został mi jeden egzamin, z chemii ogólnej, ale za to jaki egzamin! Tarararararabamba! :))

        Zawsze, kiedy wydaje mi się, że o sobie wiem wszystko, jakas sytuacja, albo ktoś, uświadamia mnie, że nigdy tego nie dokonam. Rodzimy się nieświadomi siebie, całe życie się uczymy, ale i tak umieramy głupi. Cos w tym jest, jakaś magia.

        Kolejne dwa tygodnie przyniosą ze sobą jeszcze dwa duże wyzwania, i kilka tych pomniejszych, ale skoro z tym największym już się udało, to dlaczego nie reszta? Czy cos mnie powstrzymuje? Nie, tylko ja sama czasem nieświadomie.

        Kto wie, może wygrałam najlepszy rok w swoim życiu? :))