Tylko nie mów tego mi

nigdy nie mów tego, że...

^{Zastanawiam się, dlaczego od początku jest tyle przeciwności.}

^{I jak to się stało, że dalej jesteśmy ze sobą.}

^{Bo ja chciałabym im wszystkim udowodnić jak bardzo się mylą.}

^{Tylko jak...no jak? Już ja coś wymyślę.}

<sup>"Gdzies w centrum miasta, które tkwi w kazdym z nas, leży cmentarz naszych starych miłości. Szczęściarze, zadowoleni ze swego życia i z tego, z kim je dzielą, przeważnie o nim nie pamiętają. Nagrobki są wyblakłe lub powywracane, trawa nieskoszona, wszędzie plenią sie jeżyny i dzikie kwiaty.

U innych miejsce to wygląda dostojnie i schludnie jak cmentarz wojskowy. Kwiaty podlano i ułozono, wysypane tłuczeniem ścieżki są starannie zagrabione. Wszystko tutaj świadczy o częstych odwiedzinach.

Cmentarz większości z nas przypomina szachownicę.
Niektóre pola są zaniedbane albo wręcz leżą odlogiem. Kto by sobie zawracał głowę nagrobkami - czy też miłościami, które pod nimi spoczywają? Nawet nazwiska zatarły się w pamieci. Inne groby pozostają jednak ważne, choćbyśmy niechętnie sie do tego przyznawali. Odwiedzamy je często, niekiedy - prawdę mówiąc - zbyt często. Nigdy nie wiadomo jak się będziemy czuli po wyjściu z cmentarza: czasem będzie nam lżej, czasem ciężej na duszy. Nie sposób przewidzieć, w jakim nastroju będziemy wracać do domu teraźniejszości." Jonathan Carroll "Oko dnia"</sup>