453.

NAJLEPSI LUDZIE NA CAŁYM ŚWIECIE <3

nie wierzę. nie wierzę, że coś, co było codziennością, tak po prostu się skończy.

nie potrafię przyjąć do wiadomości, że jutro to, co było jedną wielką jednością, małą rodziną, rozpadnie się na jednostki.

nie potrafię pogodzić się z tym, że to już koniec, że to, co było tak naturalne, wręcz monotonne, stanie się z dnia na dzień obce.

9 lat, 25 najspanialszych osób.

chciałoby się wrócić do tego początku, chciałoby się znów siedzieć w klasach na parterze, uczyć się pisać, czytać, liczyć, cały wolny czas spędzać na zabawie.

chciałoby się wrócić do lat, gdzie największym zmartwieniem było opuszczenie dobranocki w telewizji czy zdarte kolano podczas kolizji rowerowej. 

chciałoby się widzieć te słodkie, kochane mordki w dziecięcym wydaniu, dopiero poznające tajniki i funkcjonowanie szkoły. 

chciałoby się. a nie można. 

nigdy tego nie zapomnę. nie zapomnę ludzi, którzy stali się najbliższymi, z którymi spędzało się prawie pół dnia przez większość tygodnia. 

nie zapomnę siedzenia w toaletach podczas długich przerw, nie zapomnę siedzenia w szatni, aby nie wychodzić na boisko, nie zapomnę najlepszych lekcji polskiego na świecie, nie zapomnę 'ka kwadrat', nie zapomnę beki na każdej historii, nie zapomnę rysowania po zeszytach i rękach.

Kinga, Arek, Artur, Marta, Dawid, Nikodem, Alicja, Hubert, Paulina, Edyta, Karolina, Michał, Paulina, Asia, Paulina, Kasia, Judyta, Michał, Marek, Dominika, Ola, Iza, Piotrek, Maciej, Ania.  

każdy inny, każdy na swój sposób wspaniały.

 dopiero co był wrzesień, dopiero co skończyliśmy wakacje, dopiero co było bierzmowanie, dopiero co skończyliśmy pisać testy. za szybko ten czas ucieka.

dopiero co przyszliśmy przerażeni do pierwszej klasy...

dziękuję za wszystko! <3

dziękuję za to, że trafiłam do takiego grona, dziękuję za coś chyba najpiękniejszego w ciągu wszystkich przeżytych lat. <3

+ ma ktoś chusteczki w zapasie na jutrzejsze zakończenie?