Dorota *.*

Nad­chodzi ta­ki czas w życiu człowieka, gdy zaczy­na wątpić w sens je­go mar­nej egzys­ten­cji. Set­ki py­tań prze­wijają się przez głowę, set­ki niewy­jaśnionych spraw by znów dojść do wnios­ku, że to wszys­tko jest tak mało is­totne i to ta jed­na spra­wa nie da­je mu spo­koj­nie spać.Ta niepew­ność przy każdej wiado­mości i bi­cie ser­ca z niewy­jaśnionych przyczyn pro­wadzi człowieka do sza­leństwa.Świado­mość,że możemy znaczyć dla ko­goś tak niewiele też nie po­maga w roz­wiąza­niu. Na­wet z początko­wym założeniem, że ta spra­wa nie ma sen­su po omac­ku brniemy do przo­du w nadziei, że to właśnie tam znaj­dziemy nasze uk­ry­te szczęście które mi­mo nasze­go wa­riac­twa po­może nam przet­rwać w tym popap­ra­nym świecie.