:.MaRzEnIa.:

Kiedyś, stałam w oknie, patrząc na lecące samoloty. Zazdrościłam ludziom, że gdzieś lecą, że mają szczęśliwe życie. Patrzyłam w dal, chciałam znaleźć się w świecie, który sobie wymarzyłam. W śniegu iść nocą, w Anglii. Mieć święta i podczas Wigilii, nie siedzieć w oknie tylko jeść przy stole. Zawsze gdy jest zima, to moje marzenie. Choć trudno mi już wierzyć w Mikołaja, to te dziecinne marzenia zostały. Żyję częścią marzeń, które wciąż tętnią życeim, gdy jak byłam mała, chodziłam samotnie w nocy na sanki, patrzyłam na latarnie w oddali i marzyłam że urodzę się jeszcze raz. Łzy małej dziewczynce spływały, z tęsknoty za światem niekończących się bajek. Za prawdziwą miłością i troską. Dziś 13 letnia dziewczyna momentami patrzy w oknie na samoloty, czuje wtedy to, czego pragnęła przez wiele lat. Lecz wie że to nigdy się nie stanie, ona znowu się nie narodzi. Nie umie... ---------------> Stanął przed nią lepszy czas, miłość i szczęście się uparło. Krążyło wokoł mnie na siłę, abym wreszcie przyjęła nagrodę... Ale ja nie chcę znowu cierpieć, nie chcę znowu płakać! Lecz tak o to słaba i głupia poddaję się przeznaczeniu...