Czy tak musi być ? :(

" Kto zrozumie ile zła, przynosi co dzień świat

Ile jeszcze zła, uniesie życia bark

Ile jeszcze skarg, doniesie na nas czas

Ile każde z nas, udźwignie w sobie ran



Kawałek z życia boli bardziej niż jego całość

Zawołać o pomoc okazuje sie czymś za mało

Nie wystarczy podać mi reki na zakręcie

Gubię sie gdy mam przed sobą tą ciemną przestrzeń

Idąc przed siebie, próbując zapomnieć

Potykam sie o fakty i o miliony tych wspomnień

Pytam się siebie, jak długo wytrzymam

Bo tracę juz grunt, nie mam sie czego przytrzymać

Zdana na siebie, próbuję z tym walczyć

I dopisać znów marny scenariusza ciąg dalszy



Wiele zmian wprowadzasz, ciągle trwasz w tych planach

Mimo ze sam tego nie chcesz samo zło się przyswaja

Na barku rana już stała się twarda

Myślisz ze będziesz miał farta, a tu znów jest rozdrapana (rana)

Gdzie popełniłem błąd znów? To było na początku

Co będzie dalej? Pozwól, nie odczuć tego bólu

Co chciał mnie zabić w środku, reszta tez nie jest w porządku

Choć by mogła być, bo w końcu każdy jest kowalem własnego losu

Poniosę krzyż przez życie jak każdy, bo ma być tak po prostu

Ej... Ale nie tak często i nie w ten sposób



Kto zrozumie ile zła, przynosi co dzień świat

Ile jeszcze zła, uniesie życia bark

Ile jeszcze skarg, doniesie na nas czas

Ile każde z nas, udźwignie w sobie ran



Będzie dobrze słyszę wiecznie będzie dobrze

Mówisz mi to w oczy kiedy sam masz problem

Rozwiązania często nie ma i czuje się podle

Zawsze musze starać sie bo samo się nie rozwiąże

Chodzi o to ze zbyt często się powtarza

Bo chodzi o to, że ja za tym nie nadążam

Nie ma do kogo tutaj mieć pretensji

Nie wiem jak było kiedyś, nie mówili mi tego na lekcji

Tylko teraz jak masz problem pokazują Ci drogę ucieczki

I zazwyczaj czeka na niej tam na Ciebie ktoś

Kto tez chce wyładować złość i nie szuka zaczepki, szuka zemsty

Wiedz jest wielu nas w tej kwestii



Kto zrozumie ile zła, przynosi co dzień świat

Ile jeszcze zła, uniesie życia bark

Ile jeszcze skarg, doniesie na nas czas

Ile każde z nas, udźwignie w sobie ran



Nie wiem jak długo mam biec przed siebie

Szukając szczęścia w ciemność i objęciach

Idąc przed siebie, ciemna ulicą

Znów płyną łzy bo wiem, że to droga do nikąd

Wołam o pomoc, lecz nikt nie słyszy

To na co mogę liczyć to jedynie odpowiedz ciszy

I nienawidzę słów będzie dobrze

Bo po tych słowach każdy po prostu odszedł

Co będzie dalej zostawiam życiu

A sama będę istnieć w cienia ukryciu "